Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ebeveyn kanserleri çocuk ve ergenler üzerinde olumsuz etkilere neden olabilmektedir. Bu konuyla ilgili çalýþmalarýn çoðunluðu batý toplumlarýnda yapýlmýþ olup çocuklarýn yaþam kalitesiyle ilgili çok az sayýda çalýþma bulunmaktadýr. Bu çalýþmada ebeveyninde kanser tanýsý olan çocuk ve ergenlerin yaþam kalitesi, kaygý ve depresyon belirtilerini deðerlendirmek amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmanýn olgu grubuna ebeveyninde kanser tanýsý olan 8-16 yaþ arasýnda 50 çocuk dahil edildi. Kontrol grubuna ise yaþ ve cinsiyet açýsýndan benzer özelliklere sahip ebeveyninde kanser tanýsý olmayan 50 çocuk dahil edildi. Çalýþmaya dahil edilen olgularýn ebeveynlerine anksiyete ve depresyon belirtileri için Çocuk Anksiyete ve Depresyon Ölçeði (ÇADÖ), yaþam kalitesi için Çocuklarýn Yaþam Kalitesi Anketi-Revize Edilmiþ (Kid-KINDL), sosyodemografik ve klinik özellikleri deðerlendirmek için kiþisel bilgi formu doldurtulmuþtur.
BULGULAR: Olgu grubundaki katýlýmcýlarýn depresyon (p=0.011) ve anksiyete (p=0.011) skorlarý kontrol grubundan anlamlý derecede yüksekti. Anksiyete belirtileri içerisinde özellikle ayrýlýk kaygýsý belirtileri olgu grubunda kontrol grubundan anlamlý derecede daha yüksekti (p=0.032). Olgu grubunun yaþam kalitesi skorlarý kontrol grubundan anlamlý derecede düþük bulunmuþtur (p=0.045).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kanser hastalarýný tedavi eden klinisyenlerin ebeveyn kanserinin çocuklar üzerinde olumsuz ruhsal sonuçlara yol açabileceðini dikkate almasý, kanserin psikosoyal sonuçlarýnýn deðerlendirmesi sýrasýnda aile temelli, multidisiplinler bir yaklaþýmý benimsemeleri faydalý olacaktýr.

INTRODUCTION: Parental cancers may have adverse effects on children and adolescents. The majority of studies on this subject have been performed in Western societies, and few have investigated quality of life in children. The purpose of this study was to investigate quality of life, anxiety and depressive symptoms in children living with parental cancer.
METHODS: The case group consisted of 50 children, aged 8–16 years old, with a parent diagnosed with cancer. A group of 50 children, aged and gender matched, with healthy parents was included as the control group. All subjects were administered the Revised Child Anxiety and Depression Scale (RCAD-S) to assess the symptoms of anxiety and depression. Parents completed the Questionnaire for Quality of Life Assessment for Children and Adolescents: Parent Form to determine the child’s quality of life.
RESULTS: Depression (p=0.011) and anxiety (p=0.011) scores were significantly higher in the case group than in the control group. Among the anxiety disorder symptoms, symptoms of separation anxiety were more common in case group (p=0.032). Compared to the control group, the case group reported a significantly lower quality of life (p=0.045).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Children of parents with cancer may suffer from anxiety and depression that may reduce their quality of life. Clinicians should collaborate with relevant disciplines and have a family-based, multidimensional view when evaluating patients with cancer who have children. Consulting or refering to child psychiatry may be considered when emotional and/or behavioral problems present in children.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Mülteci çocuk ve ergenlerin ruhsal hastalýklara yatkýnlýk açýsýndan riskli durumda olduklarý bilinmektedir. Bu dezavantajlý grubun ruhsal sorunlarýnýn erken dönemde tanýnýp uygun tedavi yaklaþýmlarýnýn sunulmasý ve risk faktörlerinin hýzlýca ele alýnýp gerekli stratejilerin geliþtirilmesi önemli olacaktýr. Çalýþmamýzda mülteci çocuk ve ergenlere ruh saðlýðý hizmeti vermek üzere özelleþmiþ bir Mülteci Çocuk Ruh Saðlýðý Ünitesi’nin verilerinin gözden geçirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2017-2020 yýllarý arasýnda mülteci polikliniðine baþvuran çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özellikleri, eðitim durumlarý, DSM-5 sýnýflama sistemine göre konulan tanýlarý, takip süreçleri ve tedavilerine ait veriler analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmamýzýn örneklemini yaþ ortalamasý 10.8 ± 2.9 yýl olan 156 çocuk ve ergen (n: 50, %32.1 kýz; n: 106, %67.9 erkek) oluþturmaktadýr. Çocuklarýn 104’ünün (%66.7) okula gittiði ancak okula gidenlerin %65.7 (n: 69)’sinin düzenli devam etmediði öðrenilmiþtir. Poliklinik baþvurularýnýn yarýsýna yakýnýnýn (n: 68, %43.6) ilk görüþme sonrasý verilen takip randevularýna gelmediði gözlenmiþtir. En sýk gözlenen tanýlar dikkat eksikliði hiperaktivite bozukluðu (n: 42, %26.9), travma sonrasý stres bozukluðu (n: 42, %26.9), majör depresif bozukluk (n: 39, %25) ve anksiyete bozukluklarýdýr (n: 36, %23.1). 13 (%8.3) hastanýn cinsel istismar maruziyeti sonrasý polikliniðe baþvurduðu görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn sonuçlarý mülteci çocuklarýn pek çok ruhsal hastalýktan yakýndýðýný göstermiþ olup, ulaþabilecekleri saðlýk ve eðitim olanaklarýnýn arttýrýlmasýnýn ve bu alanlarda ülkemize özgü politikalarýn geliþtirilmesinin bu özellikli grubun ruh saðlýðý açýsýndan koruyucu olacaðý düþünülmüþtür.

INTRODUCTION: It is known that refugee children and adolescents are at risk in terms of susceptibility to mental illnesses. It will be important to recognize the mental problems of this disadvantaged group in an early period and to serve appropriate treatment approaches with addressing quicly the risk factors and develop necessary strategies. In our study, it was aimed to review the data of a specialized Refugee Child Mental Health Unit to provide mental health services to refugee children and adolescents.
METHODS: Data on sociodemographic characteristics, educational status, diagnoses made according to DSM-5 classification system, follow-up processes and treatments of children and adolescents who applied to the refugee outpatient clinic between 2017-2020 were analyzed.
RESULTS: The sample of our study consisted of 156 children and adolescents (n: 50, 32.1% girls; n: 106, 67.9% boys) with a mean age of 10.8 ± 2.9 years. It was learned that 104 of the children (66.7%) went to school, but 65.7% (n: 69) of those did not attend at school regularly. It was observed that almost half of the outpatient clinic applications (n: 68, 43.6%) did not come to the follow-up appointments given after the first interview. The most common diagnoses are attention deficit hyperactivity disorder (n: 42, 26.9%), posttraumatic stress disorder (n: 42, 26.9%), major depressive disorder (n: 39, 25%), and anxiety disorders (n: 36, 23.1%). It was observed that 13 (8.3%) patients applied to the outpatient clinic after exposure to sexual abuse.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of our study showed that refugee children complain of many mental illnesses, and it was thought that increasing the health and education opportunities available to them and developing policies specific to our country in these areas would be protective in terms of mental health for this particular group.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sosyal medya kullanýcýlarý pandeminin baþlangýcýndan itibaren COVID-19’a iliþkin vaka ve ölüm sayýlarý, virüs kaynaðý, aþý geliþtirme süreci, hastalýk semptomlarý, bulaþ yollarý, önleme ve tedavi yöntemleri hakkýnda haberlerle bombardýmana tutulmuþtur. Bu çalýþma, haber kaynaklarýnýn türü ve haberlerin doðrulanmasýnýn önemli olduðu ve bunlarýn kaygý düzeyi ile COVID-19 hastalýðý kontrol algýsýný etkilediði düþünülerek planlanmýþtýr. Farklý sosyal medya hesaplarýna (resmi veya resmi olmayan) güvenmenin, sosyal medya paylaþýmlarýný diðer haber kaynaklarý ile doðrulamanýn, olumsuz COVID-19 sosyal medya içeriklerine maruz kalma sýklýðýnýn bu durumu etkileyebileceði düþünülmektedir. Çalýþmanýn amacý, bu üç deðiþkenin katýlýmcýlarýn anksiyete düzeyi ve COVID-19 hastalýðý kontrol algýsý üzerindeki etkilerini ortaya çýkarmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Örneklem 1516 yetiþkinden oluþmaktadýr. Pandeminin bu acil durum döneminde yüz yüze etkileþimi en aza indirmek ve katýlýmý kolaylaþtýrmak için çevrimiçi anket kullanýlmýþtýr. Katýlýmcýlar, sosyodemografik veri formu, sosyal medya teyit/güven ölçeði, durumluk kaygý ölçeði, COVID-19 hastalýk kontrol algýsý ölçeði ve pozitif / negatif COVID-19 sosyal medya içeriklerine maruz kalma sýklýðýnýn deðerlendirildiði formlar doldurmuþlardýr.
BULGULAR: Resmi sosyal medya hesaplarýnýn COVID-19 paylaþýmlarýna olan güven arttýkça, kaygý düzeyinin azaldýðý ve COVID-19 hastalýðý kontrol algýsýnýn arttýðý; negatif COVID-19 sosyal medya içeriklerine maruz kalma arttýkça anksiyete düzeyinin arttýðý ve COVID-19 hastalýðý kontrol algýsýnýn azaldýðý görüldü. COVID-19’a iliþkin sosyal medya gönderilerini diðer haber kaynaklarýndan doðrulamak ile anksiyete düzeyi arasýnda önemli bir iliþki bulunamadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Fiziksel temas COVID-19 hastalýðýnýn yayýlmasýný hýzlandýrýrken, dijital temasýn uygun þekilde kullanýldýðý takdirde bireysel ve toplumsal kaygýyý azaltabilecek bir araç olabileceði düþünülmüþtür. Güvenilir ve doðrulanmýþ gönderilerin kaygý düzeyini ve hastalýk algýsýný kontrol etmede anahtar rol oynayabileceði dikkate alýnmalýdýr.

INTRODUCTION: Since the beginning of the pandemic, social media users have been bombarded with news about the number of cases and deaths, virus origin, vaccine development process, symptoms, transmission ways, prevention and treatment methods of COVID-19. This study was planned considering that the type of news sources and verification of the news was considerable and these affect the anxiety level and COVID-19 disease control perception. It was considered that reliance on different types of social media accounts (official or unofficial), verifying social media posts with other news sources, frequency of exposure to negative COVID-19 social media contents may have effects on this state. The aim of this study was to reveal the effects of these three variables on anxiety level and COVID-19 disease control perception of participants.
METHODS: The sample consisted of 1516 adults. An online survey was used to minimize face to face interactions and to facilitate participation during this emergency period. Participants filled out instruments for sociodemographic data, verification/trust on posts of official/unofficial social media accounts, state anxiety, COVID-19 disease control perception, frequency of exposure to positive/negative COVID-19 social media contents.
RESULTS: It was detected that as trust in COVID-19 posts of official social media accounts increased, anxiety level decreased and COVID-19 disease control perception increased. It was observed that as exposure to negative COVID-19 social media contents increased, anxiety level increased and COVID-19 disease control perception decreased. There was no significant correlation between anxiety level and verifying the accuracy of social media posts with other news sources.
DISCUSSION AND CONCLUSION: While physical contact accelerates the spread of COVID-19 disease, it was thought that digital contact could be a tool that could decelerate individual and mass anxiety if used appropriately. It is obvious that posts that are reliable and verified will play a key role in controlling anxiety level and disease perception.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: KOVÝD-19 pandemisi sürecinde Bipolar Bozukluk tanýlý hastalarýn uyku kalitesindeki deðiþimleri ve evde geçirilen süre ile iliþkisini araþtýrmak, hastalarýn kilo, sigara ve alkol kullaným miktarlarýndaki deðiþiklikleri deðerlendirerek sürecin hastalar üzerine etkilerini saptamak amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplum Ruh Saðlýðý Merkezi’nde (TRSM) Bipolar Bozukluk tanýsý ile en az 1 yýldýr düzenli olarak takip edilmekte olan hastalarýn dosyalarý tarandý. Çalýþma kriterlerini karþýlayan, dosyasýnda; pandemi sebepli sosyal izolasyon tedbirleri baþlamadan önceki 3 ay içerisinde ve bu tarihten en az 2 ay sonrasýnda uygulanmýþ olan Pittsburg Uyku Kalitesi Ýndeksi (PUKÝ), Young Mani Derecelendirme Ölçeði (YMDÖ), Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeði (HAM-D) verileri eksiksiz olan hastalar çalýþma kapsamýna alýndý.
BULGULAR: Çalýþmaya 18-60 yaþ aralýðýnda 42 hasta dahil edildi. PUKÝ’nin alt boyutlarýndan “uyku süresi” ve “alýþýlmýþ uyku etkinliði” dýþýndakilerin ve genel uyku kalitesinin pandemi sürecinde anlamlý olarak bozulduðu ancak bu bozulmanýn evde kalýnan gün sayýsý ile iliþkili olmadýðý bulundu. Hastalarýmýzýn %52,4’ünde kilo artýþý olduðu, sigara kullananlarýn %7,1’inin sigara kullanýmýný artýrdýðý, depresyon ve mani derecelendirme ölçek puanlarýnda anlamlý deðiþiklik olmadýðý saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Remisyon döneminde olmalarýna raðmen, hastalarýn uyku kaliteleri olumsuz etkilenmiþtir. Elde ettiðimiz veriler TRSM hizmetlerinin önemine iþaret etmektedir.

INTRODUCTION: It was aimed to investigate the changes in sleep quality of patients who have the diagnosis Bipolar Disorder during the COVID-19 pandemic process and its relation with the time spent at home, and to determine the effects of the process on patients by investigating the changes in patients' weight, the amount of smoking and alcohol use.
METHODS: The files of patients who have been regularly followed up for at least 1 year with the diagnosis of Bipolar Disorder at the Community Mental Health Center were examined. Patients who met working criteria and patients whose data for the Pittsburg Sleep Quality Index, Young Mania Rating Scale, and Hamilton Depression Rating Scale, which were applied within 3 months before the start of social isolation measures and at least 2 months after this date was complete in their file, were included in the study.
RESULTS: 42 patients aged between 21 and 60 were included in the study. It was found that subscales of PUKI except the "sleep time" and "habitual sleep efficacy" and the general sleep quality were significantly impaired during the pandemic process, but this impairement was not related to the number of days spent at home. It was determined that 52.4% of our patients put on weight, 7.1% of smokers increased smoking, and there was no significant change in depression and mania scale scores.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although they were in remission period, the sleep quality of the patients was negatively affected. These findings indicates the importance of Community Mental Health Center services.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Son yýllarda duygu düzenlemenin yalnýzca içsel bir süreç olmadýðý, kiþilerarasý yönünün de olduðu vurgulanmýþ ve çeþitli deðiþkenlerle iliþkisi gösterilmiþtir. Bu araþtýrmada, kiþilerarasý duygu düzenleme ile kiþilik özellikleri ve psikopatoloji belirtileri arasýndaki iliþkileri incelemek amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 391 kadýn üniversite öðrencisi katýlmýþtýr. Ölçüm aracý olarak Beþ Faktör Kiþilik Envanteri-Kýsa Formu, Kiþilerarasý Duygu Düzenleme Ölçeði ve Kýsa Semptom Envanteri kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Dýþadönüklük, yumuþak baþlýlýk, öz-denetim ve geliþime açýklýk özelliklerinden yüksek puan alanlarýn olumlu duygularýný artýrmak için diðer kiþileri daha fazla kullandýðý, olumsuz duygularýný düzenlerken de diðer insanlarý çeþitli þekillerde daha fazla kullandýðý görülmüþtür. duygusal tutarsýzlýðý) yüksek olan kiþiler ise olumsuz duygularýný düzenlerken diðer insanlarý model almaya ve diðerlerinin yatýþtýrmasýna daha fazla ihtiyaç duymaktadýr. Korelasyon analizleri kiþilik özellikleri, kiþilerarasý duygu düzenleme stratejileri ve psikopatoloji belirtileri arasýnda iliþkiler olduðunu, aracý deðiþkenli regresyon analizleri ise dýþadönüklük ile psikopatoloji belirtileri arasýnda yatýþtýrýlmanýn aracý rolde olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuçlar, kiþilerarasý duygu düzenlemede kiþilik özelliklerinin etkili olabileceðini göstermiþtir. Bazý kiþiler duygularýný düzenlerken diðer insanlara daha fazla ihtiyaç duymaktadýrlar. Ayrýca bu durum psikopatoloji belirtileriyle iliþkili gözükmektedir. Dýþadönük kiþiler olumsuz duygularýný düzenlerken kendilerini yatýþtýracak kiþilere kolaylýkla ulaþýyor ve bu durum onlarý psikopatolojiden koruyor olabilir.

INTRODUCTION: In recent years, it has been emphasized that emotion regulation is not only an internal process, but also has an interpersonal aspect that is associated with various variables. However, the relationship between interpersonal emotion regulation and personality traits has not been investigated yet. The aim of this study is to examine the relationships between interpersonal emotion regulation, personality traits, and psychopathology symptoms.
METHODS: Three hundred ninety-one undergraduate women students recruited this study. Five Factor Personality Inventory-Short Form, Interpersonal Emotion Regulation Questionnaire, and Brief Symptoms Inventory were used as measurement tools.
RESULTS: People with high scores of extraversion, agreeableness, openness to experience and conscientiousness use others more to enhance positive emotions and to regulate their negative emotions. People with high neuroticism use others more for social modelling and to be soothed. The correlation results showed that personality traits, interpersonal emotion regulation strategies, and psychological symptoms were associated with each other. Also, multiple mediation analysis revealed that only soothing as an interpersonal emotion regulation strategy had a mediating role in the relationship between extraversion personality trait and general psychopathology symptoms.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Results showed that personality traits might affect using of interpersonal emotion regulation strategies. Some people seek out and use other people more to regulate their own emotions, which is associated with psychopathology symptoms. Extraverts easily reach others to be soothed when they feel negative emotions, and this might be protective from psychopathology.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Obez hastalarda normal kiloda olanlara göre daha fazla kýsýtlayýcý yeme davranýþý görülmektedir. Bu tarz davranýþlar kaçýngan baþ etme stratejilerine yol açarak depresif semptomlarýn artmasýna neden olduðu düþünülmektedir. Bu çalýþmada bariatrik cerrahiye baþvuran bireylerde kýsýtlayýcý yeme davranýþý ile depresyon arasýndaki iliþkide yeme, kilo ve beden imgesi endiþelerinin aracýlýk rolünün araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr..
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma örneklemi 2016-2018 yýllarý arasýnda Ondokuz Mayýs Üniversitesi Týp Fakültesi’ne bariatrik cerrahi amacýyla baþvuran morbid obez hastalardan oluþturulmuþtur. Katýlýmcýlar için sosyodemografik veri formu, Beck Depresyon Ölçeði ve Yeme Bozukluðu Deðerlendirme Ölçeði doldurulmuþtur. Gözlenen deðiþkenlerin örtük deðiþkenleri temsil etme derecesi doðrulayýcý ölçme modeli ile deðerlendirilmiþtir. Ardýndan deðiþkenler arasýnda iliþki örüntüsü yapýsal model testi ile incelenmiþtir. Doðrulayýcý ölçme modelinde ve yapýsal eþitlik modelinde çoklu uyum indeksleri kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþma grubu 224 katýlýmcýdan (yaþ ort. 37.6±12.9) oluþturulmuþtur. Katýlýmcýlarýn ortalama vücut kitle indeksi 45.5±5.9’dir. Depresyon, endiþe ve kýsýtlayýcý yeme davranýþý olmak üzere üç örtük deðiþken oluþturulmuþtur. Ölçme modelinin doðrulanmasýndan sonra depresyon ile kýsýtlayýcý yeme davranýþý arasýnda endiþenin aracýlýk rolü yol analizi ile incelenmiþtir. Deðiþkenler arasýndaki varyans iliþkileri incelendiðinde kýsýtlý yemenin endiþedeki varyansýn %76’sýný, endiþenin ise depresyondaki varyansýn %25’ni açýkladýðý görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Obeziteye psikiyatrik açýdan yaklaþýrken kiþinin yemesi, kilo ve beden imgesi endiþelerini göz önünde bulunduran bir yaklaþýmý benimsemek tedavinin baþarý þansýný arttýrabilir. Ýlgili endiþelerdeki azalma kýsýtlayýcý yeme ve depresyon düzeylerinde azalmaya neden olabilir.

INTRODUCTION: Patients with obesity have more restrictive eating behavior than those of normal weight, and are thought to cause depressive symptoms by leading to avoidant coping strategies. In this study, it was aimed to investigate the mediating role of eating, shape and weight concern the relationship between restricted eating and depression in individuals applying to bariatric surgery.
METHODS: The study sample was composed of patients with morbid obesity who applied to Ondokuz Mayýs University Faculty of Medicine for bariatric surgery between 2016-2018. The sociodemographic data form, Beck Depression Scale and Eating Disorder Rating Scale were filled by the participants. The degree of representation of the observed variables to implicit variables was evaluated by the confirmatory measurement model. Then, the relationship pattern between variables was examined with the structural model test. Multiple fit indices were used in the confirmatory measurement model and the structural equation model.
RESULTS: The study group consisted of 224 participants (mean age 37.6 ± 12.9). The average BMI of the participants is 45.5 ± 5.9. Three implicit variables were created, namely depression, anxiety, and limited eating. After confirming the measurement model, the mediating role of anxiety between depression and limited eating behavior was examined by path analysis. When the variance relations between the variables were examined, it was seen that restricted eating explained 76% of the variance in anxiety and 25% of the variance in depression.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Treating obesity from a psychiatric perspective, adopting an approach that takes into account the anxiety about eating, body weight and body image may increase the success of the treatment. A decrease in related anxiety can lead to reduced eating and depression levels.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, bir týp fakültesinde okuyan birinci ve altýncý sýnýf öðrencilerinde depresyon/anksiyete düzeyi, intihar davranýþý ve uyku sorunlarý sýklýðýný saptamak ve her iki grubu belirtilen parametreler açýsýndan karþýlaþtýrýp týp fakültesi eðitim sürecinde bu parametrelerin olasý deðiþimini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Ocak 2020-Mart 2020 tarihleri arasýnda Eskiþehir Osmangazi Üniversitesi Týp Fakültesinde eðitime devam eden 205 birinci ve 81 altýncý sýnýf öðrencisi alýnmýþtýr. Çalýþmada sosyodemografik veri formu, Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeði ve Pittsburg Uyku Kalitesi Ýndeksi veri toplama aracý olarak kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Öðrenciler arasýnda anksiyete puanlarý açýsýndan anlamlý farklýlýk bulunmazken, altýncý sýnýf öðrencilerinin depresyon skorlarý birinci sýnýf öðrencilerine göre anlamlý olarak daha yüksekti. Tüm öðrencilerin %40’ý eþik üstü depresyon, %36’sý de eþik üstü anksiyete puaný aldý. Depresyon skoru yüksek olan öðrencilerde intihar düþüncesi ve intihar planý anlamlý olarak yüksekti. Altýncý sýnýf öðrencilerinin uyku ilacý kullanýmý ve gündüz iþlev bozukluðu birinci sýnýf öðrencilerine göre daha fazlaydý. Çalýþmaya alýnan tüm öðrenciler deðerlendirildiðinde, son bir yýl içinde öðrencilerin %3.5’i (n=10) kendine zarar verme davranýþýnýn, %9.2’si (n=26) ciddi intihar düþüncesinin, %9.5’i (n=27) intihar planýnýn ve %1.1’i de (n=3) intihar giriþiminin olduðunu belirtmiþtir. Gruplar arasýnda ise kendine zarar verme davranýþý, intihar düþüncesi, intihar planý ve intihar giriþimi açýsýndan anlamlý farklýlýk saptanmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bulgularýmýz, týp fakültesi öðrencilerinin duygudurum bozukluklarý, intihar ve uyku sorunlarý açýsýndan riskli konumda olduklarýný göstermiþtir. Genel popülasyona göre fazla olan bu risk, eðitim yaþamýnýn ilerleyen yýllarýnda daha da artýyor gibi görünmektedir. Depresyon, anksiyete ve uyku sorunlarý yaþayan öðrenciler eðer uygun yardýmý alamazlarsa bu durum hem kariyerleri hem de yaþamlarý için olumsuz sonuçlar doðurabilir. Bu nedenle, týp fakülteleri ruhsal sorunlarýn dikkatle taranmasý ve uygun müdahalenin yapýlabilmesi için gizlilik ve güven sýnýrlarýnýn iyi çizildiði psikiyatrik destek birimlerini öðrencilerin hizmetine sunmalýdýr.

INTRODUCTION: The aim of our study is to determine the frequeny of depression/anxiety, suicidal behaviour and sleep problems in the first and sixth year medical students and to compare the both groups in terms of specified parametres and evaluate the possible change during the course.
METHODS: This cross-sectional study included 205 first year and 81 sixth year medical students between January 2020 and March 2020 at Eskiþehir Osmangazi University Faculty of Medicine. Data were collected using self-report questionnaire consist of sociodemographic data form, Hospital Anxiety Depression Scale and Pittsburg Sleep Quality Index.
RESULTS: While there was no significant difference in anxiety scores, depression scores of sixth year students were significantly higher. Among all students, the percentage of higher cut off depression and anxiety scores were 40% and 36%, respectively. Suicidal ideation and suicide plan were significantly higher in students with high depression score. Use of sleep medication and daytime dysfunction scores were higher in the sixth year. During the last year among all students, 3.5% (n = 10) had self-harm behavior, 9.2% (n = 26) had serious suicidal thoughts, 9.5% (n=27) had suicide plans and 1.1% (n = 3) of students had suicide attempt. There were no significant differences between the groups in terms of self-harm behavior, suicidal ideation, suicide plan and suicide attempt.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our findings suggest that medical school students is at risk for mood disorders, suicide and sleep problems. This risk, which is higher than the general population, appears to increase in the later years of education. Medical students who have depression, anxiety, and sleep problems will have negative consequences for both their career and daily life if they do not get the appropriate help. Medical schools should offer psychiatric support units, where confidentiality and confidence borders are well established, for the screening of mental problems carefully and appropriate intervention.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Amaç: Çalýþmamýzda adet düzensizliði, kýllanma, infertilite ve hiperandrojenizm ile seyreden Polikistik Over Sendromu (PKOS) tanýlý hastalarýn aleksitimi, dürtüsellik düzeyleri ve baskýn mizaç özelliklerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yöntem: Çalýþmaya kadýn hastalýklarý ve doðum polikliniðine adet düzensizliði þikayeti ile baþvuran ve Roterdam kriterlerine göre PKOS tanýsý konulan 105 kadýn hasta alýndý. Hastalar ile demografik veriler ile eþleþebilecek 100 kiþi de saðlýklý kontrol grubu çalýþmaya dahil edildi. Tüm katýlýmcýlara; sosyodemografik veri formu, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeði (HADÖ), Toronto Aleksitimi Ölçeði (TAÖ-20), Barratt Dürtüsellik Ölçeði (BIS-11), Temperament Evaluation of the Memphis, Pisa, Paris and San Diego Autoquestionnaire (TEMPS-A), Ferriman-Gallwey (mFG) ölçekleri uygulandý


BULGULAR: BBulgular: Hastalarýn yaþ ortalamasý 23.94±4.64, kontrol grubunun 24.54±6.77 idi. Katýlýmcýlarýn yaþ ortalamasý, medeni durumu ve eðitim düzeyi arasýnda istatistiksel olarak farklýlýk tespit edilmedi. HADÖ anksiyete ve depresyon skorlarý açýsýndan da gruplar arasýnda farklýlýk yoktu (p>0.05). TAÖ-20 için duygularý tanýma alt boyutu ve toplam aleksitimi düzeyleri hastalarýn saðlýklý kontrollerden yüksekti (sýrasý ile p deðerleri; <0.001 ve 0.018). BIS-11 için dikkatle iliþkili dürtüsellik ve dürtüsellik toplam puanlarý hasta grubunda istatistiksel olarak anlamlý yüksek tespit edildi (sýrasý ile p deðerleri; 0.007, 0.004). TEMPS-A ortalama mizaç puanlarý hasta grubunda, kontrollerle kýyaslandýðýnda tüm alt boyutlarda istatistiksel olarak anlamlý yüksek saptandý (p<0.05).

TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç: Çalýþmamýzda; PKOS hastalarýnýn belli boyutlarda daha fazla dürtüsel ve aleksitimik ve bir ya da birden fazla baskýn mizaç özelliðine sahip olduklarý görüldü. Elde ettiðimiz sonuçlardan yola çýkarak PKOS tanýlý hastalara daha fazla yardýmcý olabilmek, ortaya çýkabilecek psikiyatrik semptomlarý ve hastalýklarý fark edip tedavi edebilmek adýna hastalarýn psikiyatrik olarak desteklenmeleri önerilmektedir.

INTRODUCTION: Objective: This study aims to investigate the temperament features, alexithymia and impulsivity levels of patients diagnosed with polycystic ovary syndrome (PCOS); which manifests itself with menstrual irregularity, chronic anovulation, hirsutism, infertility and hyperandrogenism.


METHODS: Method: The study included 105 female patients who applied to Obstetrics and Gynecology Clinic and diagnosed PCOS based on Rotterdam criteria. 100 healthy controls were also included in the study matched for the demographic data. All participants were evaluated using the sociodemographic data form, Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), Barratt Impulsiveness Scale (BIS-11), Temperament Evaluation of the Memphis Pisa Parisand San Diego Auto-questionnaire (TEMPS-A) and Ferriman-Gallwey Scale (mFG).

RESULTS: Results: The mean age of the patients was 23.94±4.64 and the control group was 24.54±6.77.
There was no statistical difference between the average age, marital status and education level of the participants. There was no difference between the groups in terms of HADS anxiety and depression scores (p>0.05). The emotional recognition sub-dimension and total alexithymia levels were higher for the TAÖ-20 than the healthy controls (p values, <0.001 and 0.018, respectively). Attention-related impulsivity and impulsivity total scores for BIS-11 were statistically significantly higher in the patient group (p values, respectively, 0.007, 0.004). Average TEMPS-A scores and all of its subscales were statistically higher in the patient group compared to controls (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Discussion: Patients with polycystic ovary syndrome were more impulsive and alexithymic in certain dimensions and consequently had one or more dominant temperament features. Based on these differences, in order to help the patients more and, it is recommended that patients be supported psychiatrically in order to recognize and treat possible psychiatric symptoms and diseases.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý týp fakültesi ve psikoloji bölümü öðrencilerinin EKT’ye yönelik bilgi ve tutumlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmanýn ilk bölümünde toplam 480 öðrenci katýlmýþtýr. Daha sonra 212 birinci ve ikinci sýnýf olan týp fakültesi ve psikoloji bölümü öðrencilerine EKT’ye yönelik bilgi modülü anlatýlmýþtýr. Ýki hafta sonra ayný öðrencilere EKT’ye yönelik bilgi ve tutumlarýný deðerlendirmek üzere ölçek uygulanmýþtýr.
BULGULAR: Ön test sonuçlarý EKT’ye yönelik bilgi düzeyinin sýnýf düzeyi ile birlikte arttýðýný göstermektedir. Buna ek olarak, klinik psikoloji öðrencilerinin bilgi düzeyi týp fakültesi öðrencilerinin bilgi düzeyine göre daha yüksek bulunmuþtur; ancak klinik psikoloji öðrencilerinin tutumlarý daha olumsuzdur. EKT’ye yönelik eðitimin etkisi incelendiðinde, verilen eðitimin her iki bölüm öðrencilerinde de EKT’ye yönelik bilgi düzeyini artýrdýðý görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Psikoloji bölümü öðrencilerinin týp fakültesi öðrencilerine göre bilgi düzeylerinin yüksek olmasýna raðmen, tutumlarýnýn daha olumsuz olmasý þaþýrtýcýdýr. Bu durumun erken dönemde formal ya da informal kaynaklardan alýnan bilginin yanlýþ ya da tutarsýz olmasý ile iliþkili olabileceði düþünülmektedir; ancak verilen eðitimin katýlýmcýlarýn hem bilgi hem de tutum düzeylerini olumlu yönde etkilediði bulunmuþtur.

INTRODUCTION: The purpose of this study is to compare knowledge and attitude towards ECT. For this purpose, we compared first, second and fifth-grade students of medical faculty and students of psychology MSc with thesis.
METHODS: In first part, 480 students participated in the pretest process. After that, 212 first and second-grade students had a training named ECT information module. 2 weeks later, these 212 participants were subjected to a posttest of their knowledge and attitudes towards ECT.
RESULTS: The pre-test results showed that the knowledge level of the participants about the ECT increased compatibly with their grade level. Additionally, while ECT knowledge level of clinical psychology students was higher than that of medical students, their attitudes towards ECT were more negative. An ECT semi-structured info module was presented to the experiment group. According to the results of ANOVA analysis, the level of knowledge about ECT increased equally among psychology and medical students.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Pretest results revealed that students in higher grades have higher knowledge levels. However, when the departments were compared by grade levels, psychology students are found to have a much higher knowledge level than medical students, yet they have more negative attitudes. This result shows that although ECT knowledge level rises, attitudes do not
always rise.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý cinsel istismar maðduru çocuk ve ergenlerde; istismar yaþantýsý ve psikopatolojilerde, cinsiyet ve yaþa özgü farklýlýklarýn araþtýrýlmasýdýr. Ayrýca, psikopatoloji açýsýndan öngörücü faktörlerin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, 2001-2009 yýllarý arasýnda çocuk ve ergen psikiyatri kliniðinde cinsel istismar nedeniyle deðerlendirilen çocuk ve ergenleri kapsamaktadýr. Yaþlarý 3 ile 18 arasýnda deðiþen 402 maðdurun % 78.1'i kýz ve % 21.9'u erkektir. Sosyodemografik ve cinsel istismar özellikleri, sürekli kaygý / depresyon skorlarý ve psikiyatrik tanýlar geriye dönük olarak deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Ýstismarcýnýn tanýdýk olmasý kýzlarda, yabancý biri olmasý erkeklerde anlamlý olarak daha yüksekti. Ýstismar olayý kýzlarda daha çok ev ortamýnda, erkeklerde açýk alanda meydana gelmiþti. Cinsiyet ve yaþ gruplarý arasýnda ruhsal bozukluk sýklýðý farklýlýk göstermedi. Travma Sonrasý Stres Bozukluðu; zorlama (fiziksel þiddet/güç kullanýmý/tehdit) varlýðýnda ve 7-11 yaþ grubunda daha sýktý. Aile içi istismar, zorlama varlýðý ve tekrarlayan istismarla iliþkili saptanan Major Depresif Bozukluk sýklýðý; kýzlarda ve 15-18 yaþ grubunda daha yüksekti. Sürekli anksiyete ve depresyon ölçek puanlarýnda artýþ ve zorlamanýn varlýðý istismar sonrasý süreçte ruhsal taný alma riskini arttýrmakta idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çocukluk çaðý cinsel istismarý; baðlamsal ve niteliksel olmak üzere hem cinsiyetler hem de yaþ gruplarý için farklý þekillerde ortaya çýkmaktadýr. Bu nedenle, koruyucu müdehaleler planlanýrken, cinsiyet ve geliþimsel döneme özgü istismar yaþantýsýndaki farklýlýklar dikkate alýnmalýdýr. Sonuçlarýmýz, psikopatolojinin geliþiminde istismarýn kendisinden ziyade içselleþtirme semptomlarý ve ek travmatik deneyimlerin önemli olduðunu göstermiþtir. Bir cinsiyetin veya herhangi bir geliþim döneminin psikopatolojiye karþý daha savunmasýz olduðu varsayýmý saðlam bir ampirik temele sahip olmayabilir. Bununla birlikte, psikiyatrik bozukluða özgü cinsiyetler / geliþim dönemleri / istismar özellikleri bakýmýndan farklýlýklarý göz önünde bulundurmak, uygun tedavi hizmetlerinin saðlanmasýnda yol gösterici olacaktýr.

INTRODUCTION: The purpose of this study was to examine gender and age-specific differences in abuse experience and psychopathologies in sexually abused children and adolescents. Furthermore, it was aimed to determine the predictive factors for psychopathology.
METHODS: The study included children and adolescents who were evaluated for sexual abuse at the child and adolescent psychiatry clinic between 2001-2009. Of the 402 victims, 3 to 18 years, 78.1% were girls, and 21.9% were boys. Sociodemographic and sexual abuse characteristics, trait anxiety/depression scores, and psychiatric diagnoses have retrospectively evaluated.
RESULTS: The familiar abuser was significantly higher in girls, whereas the stranger abuser was significantly higher in boys. The abuse incident mostly occurred in the home environment in girls and the open fields in boys. The frequency of mental disorders did not differ between genders and age-groups. Post-traumatic Stress Disorder was higher in the presence of coercion (physical violence/use of force/threat) and in the 7-11 age group. In girls and also the 15-18 age group had a higher prevalence rate of Major Depressive Disorder, which was also found to be related to intra-familial abuse, the presence of coercion and repeated abuse. The increase in trait anxiety/depression scale scores and the presence of coercion increased the risk of psychiatric diagnosis in the post-abuse period.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Childhood sexual abuse occurs in different ways, both contextually and qualitatively, for both sexes and age groups. Therefore, when planning preventive interventions, differences in gender and developmental period-specific abuse experiences should be considered. Our results showed that internalization symptoms and additional traumatic experiences were more important in the development of psychopathology than the abuse itself. The assumption that one gender or any developmental period is more vulnerable to psychopathology may not have a robust empirical basis. On the other hand, psychiatric disorder-specific differences regarding gender/developmental periods/abuse-characteristics will guide the provision of appropriate treatment services.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, bilirkiþi olarak deðerlendirilen çekiþmeli boþanma olgularýnda velayet/kiþisel iliþkinin düzenlenmesinde yaþanan sorunlara, çocuk üzerindeki etkilerine ve multidisipliner çalýþmanýn önemine dikkat çekmek amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2014- Ocak 2019 tarihleri arasýnda kliniðimize gönderilen 90 adli dosyanýn kayýtlarý geriye dönük olarak incelenmiþtir. Toplanan verilerin deðerlendirilmesinde tanýmlayýcý istatistiksel analiz ve lojistik regresyon kullanýlmýþ, kategorik veriler sayý (n) ve yüzde (%) olarak gösterilmiþtir.
BULGULAR: Araþtýrma sonuçlarýna göre, çocuklarýn sadece %34.4’ünün her iki ebeveyni ile düzenli olarak görüþtüðü, çocuklarýn %15.5’inde ebeveyne yabancýlaþma sendromu olduðu, ebeveynlerin %26.6’sýnýn bu süreçte çocuðunun istismara uðradýðýna iliþkin iddiasýnýn olduðu ve diðer ebeveyn ile iliþki kýsýtlamasý istediði, velayetin büyük oranda annede kalmasý yönünde görüþ bildirildiði saptanmýþtýr.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Çocuðun, boþanma sürecini ve sonrasýný en az zararla atlatmasý için verilecek olan velayet/kiþisel iliþki kararý büyük önem taþýmaktadýr. Bu süreçte karar verilirken farklý meslek gruplarýnýn objektif ve bilimsel ölçütlere göre, iþbirliði içerisinde deðerlendirme yapmasý, ebeveynler arasýnda iþbirliðinin saðlanabilmesi için boþanma sürecinde danýþmanlýk ve arabuluculuk hizmetlerinin verilmesi çocuðun yararýna olacaktýr.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to draw attention to the challenges experienced in the regulation of custody / personal relationship, the effects on the child and the importance of multidisciplinary work in expert assessment of controversial divorce cases.
METHODS: The records of 90 judicial files sent to our clinic between January 2014 and January 2019 were analyzed retrospectively. Descriptive statistical analysis and logistic regression were used to evaluate the collected data, and categorical data were shown as numbers (n) and percentages (%).
RESULTS: According to the results of the research, only 34.4% of the children was found to be in regular contact with both parents, 15.5% of the children had an alienation syndrome to one of the parents, 26.6% of the parents claimed that their child has been abused during this process and they wanted to restrict the relationship with the other parent. It was found that expert opinions about custody were mostly given in favor of the mother.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The custody / personal relationship decision that will be made for the child to survive the divorce process and the aftermath with the least harm is of great importance. While making decisions in the divorce process, it will be in the child's best interest to provide counseling and mediation services in order to ensure healthy cooperation between parents and cooperation of different occupational groups assessing the process according to objective and scientific criteria.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

“Düþünce Eylem Kaynaþmasý”, özellikle Obsesif Kompulsif Bozukluk’ta gözlenen ve akýldan geçen düþünceler ile bunlarýn gerçek yaþamdaki karþýlýklarýnýn ahlak ve olasýlýk boyutlarýnda iç içe geçmesiyle sergilenen bir biliþsel yanlýlýktýr. Bu baðlamda, alanyazýndaki görgül çalýþmalar psikolojik rahatsýzlýklarla alakasý yönünden çoðunlukla Düþünce Eylem Kaynaþmasý-Olasýlýk boyutunun rolüne iþaret etse de, Ahlaki Düþünce Eylem Kaynaþmasý, hem toplumsal hem de bireysel düzeyde yansýmalarý olan bir kavram olarak alanyazýnda psikolojik sorunlarýn ötesinde pek çok farklý açýdan ele alan araþtýrma sayýsýnda artýþ olduðu görülmektedir. Bu çalýþmada, nitelik olarak olasýlýktan farklýlýklara sahip Düþünce Eylem Kaynaþmasý’nýn ahlak boyutuyla ilgili güncel bilimsel çalýþmalarý derlemek amaçlanmýþtýr. Bu amaçla, alanyazýnda bu konudaki en son tarihli derleme baz alýnarak son 15 yýlda yapýlmýþ olan görgül araþtýrmalar bir araya getirilmiþ; bu sayede, ahlak alanýndaki Düþünce Eylem Kaynaþmasý’ný bir olgu olarak özel olarak irdelenmek, ahlakla ilgili kaynaþmaya yönelik daha etkin psikolojik deðerlendirme ve müdahale yöntemlerin geliþtirilmesi için genel anlamda bulgularý özetlemek ve konuyla ilgili yapýlan güncel araþtýrmalarýn ne yönde ilerlediðiyle ilgili fikir vererek konuya dikkat çekmek hedeflenmiþtir. Çalýþma kapsamýna dahil edilen araþtýrmalardaki bulgulara genel olarak bakýldýðýnda ahlaki kaynaþmanýn dindarlýk, din, kültürel etmenler, kaynaþma odaðýndaki nesnenin özellikleri ve müdahale yöntemleri baðlamýnda incelendiði ve araþtýrmacý ve uygulamacýlara bu yönde çeþitli çýkarýmlar sunduðu söylenebilir.

“Thought Action Fusion” can be described as a cognitive bias that is particularly observed in Obsessive Compulsive Disorder and it refers to appraisals of close association of thoughts in morality and likelihood dimensions and their real-life effects. Although empirical findings mostly highlighted the critical role of Thought Action Fusion in likelihood dimension in psychological problems, in recent years, it is remarkable that with its salient manifestations in individual and social levels, there are increasing number of scientific research on the Thought Action Fusion-Morality subtype in many aspects such as its relationship with superstition, religiosity, cultural values, emotions like guilt, contextual factors, psychological problems and intervention techniques. The current study reviewed literature for last 15 years since the last review article in order to integrate the current findings on about Thought Action Fusion-Morality, which has a different nature. By this way, in this review, it is aimed to have a better understanding of Moral Thought Action Fusion as a phenomenon, to provide an insight about developing psychological intervention programs specified for the concept by summarizing related findings, to present a coherence on scientific research trends for near future and draw attention to the subject. Generally speaking, the results of this review give an impression that Thought Action Fusion-Morality has been studied in terms of various factors such as religiosity, different religions, social and cultural factors, characteristics of object exposed to this fusion and psychological intervention techniques, and they given critical inferences in scientific, clinical and professional areas.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Entellektüel yetiyitimi yaygýn görülen bir nörogeliþimsel bozukluktur. bu grupta çocuklar meydana gelen davranýþ problemlerinin tedavisinde antipsikotik ilaçlar, duygu durum dengeleyiciler sýklýkla kullanýlmaktadýr. Tremor, hem valproik asit hem de aripiprazol kullanýmý nedeniyle geliþebilir ve genelikle simetrik olmasý beklenmektedir. Valproat ve aripiprazol birlikte uygulandýðýnda, aripiprazol ve metabolitinin plazma konsantrasyonlarýnda bazý deðiþiklikler olabilir, ancak bu deðiþikliðin plazma proteinlerindeki yer deðiþtirmeyle iliþkili olduðu düþünülmektedir, bu nedenle her iki ilacýn kararlý durum seviyelerindeki deðiþiklikler üzerindeki etkisi çok küçüktür ve klinik olarak önemsiz kabul edilmektedir. bu vaka sunumunda aripiprazol kullanýrken tedaviye valproik asit eklenmesi sonrasý asitmetrik tremor geliþen sonrasýnda aripiprazolun dozu azaltýðýnda asitmetrik tremoru kesilen 15 yaþýndaki kýz olgu sunulmuþtur.

Intellectual disability is a neurodevelopmental disorder common. Treatment of behavioral problems in this group; antipsychotic drugs, mood stabilizers drugs are often used. Tremor as a symptom can develop due to the use of both valproic acid and aripiprazole which is usually manifested as symmetrical.When valproate and aripiprazole are administered together, there may be some change in plasma
concentrations of aripiprazole and its metabolite but this change is thought to be related to the displacement in plasma proteins thus effect of both drugs on changes to steady state levels is very small and not clinically significant We report the case of a 15-year-old girl is that asymmetric tremor, which occurs after valproic acid is added to treatment while using aripiprazole, and the disappearance of asymmetric tremor after reducing the dose of aripiprazole.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Capgras sendromu(CS), hastanýn genellikle ebeveynlerinin, yakýnlarýnýn ve hatta bâzen kendisinin onlara týpatýp benzeyen ikizleri ile deðiþtirildikleri biçiminde sanrýlar ile karakterize nadir bir þizofreni türüdür(1). Ergenlerde sýklýðý oldukça azdýr. Capgras sendromunun sýklýkla þizofrenik olgularda-özellikle paranoid þizofrenide görüldüðü bildirilmiþtir, depresyon ve manide gözlenebileceði belirtilmiþtir (2). Tek bir nedeni olmamakla birlikte etyopatogenezinde biyolojik ve psikolojik etkenlerin beraber rol aldýðý düþünülmektedir (1). Psikolojik etmenlerle ilgili birçok olguda sendroma psikodinamik açýklamalar getirilirken, biyolojik etmenlerin ise yaygýn ve lokalize beyin lezyonlarý olduðu bildirilmiþtir (3). Bu fenomen ile karþýlaþýldýðýnda psikolojik etmenlerin rol aldýðý düþünülse de, organik bir nedenin de bulunabileceði düþünülerek ayrýntýlý nöropsikiyatrik deðerlendirme ve incelemeler yapýlmalýdýr. Bu olgu sunumunda çocuk ve ergen ruh saðlýðý polikliniðine içe kapanma, sesler duyma, kendi kendine konuþma þikayeti ile baþvuran takiplerinde anne babasýnýn gerçek anne babasý olmadýðýný düþünen, eþlik eden paranoid ve perseküsyon sanrýlarý olan bir ergen Capgras Sendromu olgusunu ve tedavi sürecini tartýþmayý amaçladýk.

Capgras syndrome (CS) is a rare type of schizophrenia characterized by delusions that the patient is often replaced by their parents, relatives and sometimes even their identical twins. It is very rare in childhood. It has been reported that Capgras syndrome is frequently seen in schizophrenic cases, especially in paranoid schiphrenia and it can be observed in depression an mania. Although there is no single reason, biological and psychological factors are thought to play a role in its atiopathogenesis. While psychodynamic explanations were brought to the syndrome in may cases related to pscyhological factors, biological factors were reported to have widespread and localized brain lesions. Although this phenomenon is thought to play a role in psychological factors,detailed neuropsychiatric evaluations and axaminations should be carried out considering that an organic cause may also exist. In this case report, we aimed to discuss the case and treatment process of an adolescent Capgras Syndrome, which is accompanied by paranoid and persecutory delusions, who thinks that his parents are not real parents in the follow-up complaints of Child and Adolescent Mental Health and Diseases.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Makale Özeti | Tam Metin PDF