The intermediating role of eating, shape and weight concerns between depressive symptoms and avoiding behavior in morbid obese patients seeking treatment (tur)

INTRODUCTION: Patients with obesity have more restrictive eating behavior than those of normal weight, and are thought to cause depressive symptoms by leading to avoidant coping strategies. In this study, it was aimed to investigate the mediating role of eating, shape and weight concern the relationship between restricted eating and depression in individuals applying to bariatric surgery.
METHODS: The study sample was composed of patients with morbid obesity who applied to Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine for bariatric surgery between 2016-2018. The sociodemographic data form, Beck Depression Scale and Eating Disorder Rating Scale were filled by the participants. The degree of representation of the observed variables to implicit variables was evaluated by the confirmatory measurement model. Then, the relationship pattern between variables was examined with the structural model test. Multiple fit indices were used in the confirmatory measurement model and the structural equation model.
RESULTS: The study group consisted of 224 participants (mean age 37.6 ± 12.9). The average BMI of the participants is 45.5 ± 5.9. Three implicit variables were created, namely depression, anxiety, and limited eating. After confirming the measurement model, the mediating role of anxiety between depression and limited eating behavior was examined by path analysis. When the variance relations between the variables were examined, it was seen that restricted eating explained 76% of the variance in anxiety and 25% of the variance in depression.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Treating obesity from a psychiatric perspective, adopting an approach that takes into account the anxiety about eating, body weight and body image may increase the success of the treatment. A decrease in related anxiety can lead to reduced eating and depression levels.

Tedavi arayışındaki morbid obez bireylerde depresif belirtiler ve kısıtlayıcı yeme arasında yeme, beden imajı ve kilo endişelerinin aracı rolü (tur)

GİRİŞ ve AMAÇ: Obez hastalarda normal kiloda olanlara göre daha fazla kısıtlayıcı yeme davranışı görülmektedir. Bu tarz davranışlar kaçıngan baş etme stratejilerine yol açarak depresif semptomların artmasına neden olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada bariatrik cerrahiye başvuran bireylerde kısıtlayıcı yeme davranışı ile depresyon arasındaki ilişkide yeme, kilo ve beden imgesi endişelerinin aracılık rolünün araştırılması amaçlanmıştır..
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma örneklemi 2016-2018 yılları arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne bariatrik cerrahi amacıyla başvuran morbid obez hastalardan oluşturulmuştur. Katılımcılar için sosyodemografik veri formu, Beck Depresyon Ölçeği ve Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği doldurulmuştur. Gözlenen değişkenlerin örtük değişkenleri temsil etme derecesi doğrulayıcı ölçme modeli ile değerlendirilmiştir. Ardından değişkenler arasında ilişki örüntüsü yapısal model testi ile incelenmiştir. Doğrulayıcı ölçme modelinde ve yapısal eşitlik modelinde çoklu uyum indeksleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışma grubu 224 katılımcıdan (yaş ort. 37.6±12.9) oluşturulmuştur. Katılımcıların ortalama vücut kitle indeksi 45.5±5.9’dir. Depresyon, endişe ve kısıtlayıcı yeme davranışı olmak üzere üç örtük değişken oluşturulmuştur. Ölçme modelinin doğrulanmasından sonra depresyon ile kısıtlayıcı yeme davranışı arasında endişenin aracılık rolü yol analizi ile incelenmiştir. Değişkenler arasındaki varyans ilişkileri incelendiğinde kısıtlı yemenin endişedeki varyansın %76’sını, endişenin ise depresyondaki varyansın %25’ni açıkladığı görülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Obeziteye psikiyatrik açıdan yaklaşırken kişinin yemesi, kilo ve beden imgesi endişelerini göz önünde bulunduran bir yaklaşımı benimsemek tedavinin başarı şansını arttırabilir. İlgili endişelerdeki azalma kısıtlayıcı yeme ve depresyon düzeylerinde azalmaya neden olabilir.