Amaç: Aleksitimi, duygularýn sözel ifade ve iletilmesinde zorluk, imgelem yeteneðinde zayýflýk, soyutlama ile belirgin düþünce ve duygularla bedensel duyumlar arasýnda ayrým yapamama ile belirgin çok boyutlu bir yapýdýr. Bu çalýþmanýn amacý, týp dýþý yardým arama davranýþýnda bulunan major depresif bozukluk (MDB) tanýsý almýþ hastalarýn aleksitimik olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasýdýr. Yöntem: Çalýþma, Trabzon ve Rize'de beþ ayrý hastanede MDB tanýsý konulan 100 hasta ile yürütülmüþtür. Çalýþmaya katýlan hastalara Hamilton Anksiyete Ölçeði ve Hamilton Depresyon Ölçeði, Yirmi Soruluk Toronto Aleksitimi Ölçeði, Bedensel Duyumlarý Abartma Ölçeði ve Belirti Semptom Tarama Check Listesi bedenselleþtirme alt ölçeði ve sosyodemografik veri formu verilmiþtir. Bulgular: Hastalarýn %24'ünün (n=24) týp dýþý yardým arayýþýnda bulunduðu saptandý. Týp dýþý yardým arayýþýnda bulunan hastalar, psikiyatrist dýþý diðer doktorlara daha fazla baþvurduklarý ve Toronto Aleksitimi Ölçeðinin Duygularýný Söze Dökme alt-ölçeðinin diðer gruba göre anlamlý ölçüde yüksek olduðu saptandý. Eðitim süresi kovaryat olarak alýnýnca, Dýþa Dönük Düþünme dýþýnda tüm Toronto Aleksitimi ölçeklerinin de týp dýþý yardým arayýþýnda bulunan grupta, diðer gruptan yüksek olduðu görüldü. Lojistik regresyon analizinde, týp dýþý yardým arama davranýþý üzerinde yalnýzca Duygulan Söze Dökmede Güçlük altölçeðinin istatistiksel olarak anlamlý yüklemede bulunduðu saptandý. Sonuç: Týp dýþý tedavi arama davranýþý ile duygularýný söze dökmede güçlük çekme ve psikiyatri dýþýnda diðer doktorlara gitme arasýnda pozitif bir iliþki bulunmaktadýr. Aleksitimik olan depresif hastalar beklenenin dýþýnda hastalýk davranýþý gösterebilir ve belirtilerini aktarmakta zorluk çekebilirler. Anahtar Sözcükler: Týp dýþý yardým arama, depresyon, aleksitimi.

Objective: Alexithymia refers to a specific disturbance in emotional processing that is manifested by difficulties in identifying and verbalizing feelings, a paucity of fantasy and dreams, and a tendency to think in a concrete, utilitarian way, and by an inability to discriminate between feelings and physical sensations. The objective of this study is to investigate whether there is any difference of alexithymia construction in the patients seeking extramedical help. Method: The sample consisted of 100 patients who were diagnosed as major depressive disorder (MDD) according to the DSM-IV criteria in five State Hospitals of Trabzon and Rize, Turkey. Participants were administered a sociodemographic questionnaire form, the Hamilton Anxiety Scale, the Hamilton Rating Scale for Depression, the 20 Item Toronto Alexithymia Scale, the Somatosensory Amplification Scale and the somatization subscale of the SCL-90R. Sociodemographic data and psychometric measures were compared among the patients who sought extramedical help and who did not. Results: Twenty-four of 100 participants sought extramedical help. Patient seeking extramedical help had significantly higher scores on the second dimension of the TAS-20 and more frequently asked help from other medical doctors. When the duration of education was controlled for, there was a significant difference on the measures of all alexithymia tests except Externally Oriented Thinking between the groups. Only Difficulty in Expressing Feelings significantly added variance in predicting extramedical help seeking behavior. Conclusion: Patients seeking extramedical help were found to have more difficulty in describing feelings and tendency to consult other medical doctors. MDD patients with alexithymia may show abnormal illness behavior and difficulty in expressing their complaints.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Obezite kronik ve ciddi bir halk saðlýðý sorunudur. Aleksitimi emosyonel iþlevsellikte kýsýtlýlýk, fantezi yaþantýsýnda yetersizlik ve duygulan ifade etmek için uygun söz bulamama þeklinde bir kiþilik özelliðini tanýmlamak üzere kullanýlmýþtýr. Bu araþtýrmada, obezite tedavisindeki baþarýya göre aleksitimi düzeylerinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr. Yöntem: Araþtýrma grubunu Endokrinoloji polikliniðine baþvuran hastalardan obezite tanýsý alan ardýþýk 64 hasta oluþturmuþtur Bu hastalarýn %53.1 (n=34)'inin obezite tedavisi baþarýlý, %46.9'unun (n=30) baþarýsýz olduðu saptanmýþtýr. Baþlangýçta hastalara DSM-IV I. eksen bozukluklarý araþtýrmak için yapýlandýrýlmýþ klinik görüþme çizelgesi klinik versiyonu (SCID-I) uygulanmýþtýr. Hastalarda Sosyodemografik Bilgi Formu, Toronto Aleksitimi Ölçeði kullanýlmýþtýr. Ölçek puaný ile beden kitle indeksi (BKÝ) iliþkisi için t-testi uygulanmýþtýr. Bulgular: Beden kitle indeksi ortalamasý 37.9 6.0 kg/m2 bulunmuþtur Hastalarýn ortalama yaþý 42.4 12.1 olarak saptanmýþtýr. Hastalarýn %92.2'si (n=59) kadýn, %59.4'ü (n=38) ev kadýný, %42.2'si (n=27) ilkokul mezunu, %78.1'i (n = 50) evli olarak saptanmýþtýr. Hastalarýn 22'sinde (%34.4) DSM-IV'e göre psikiyatrik taný saptanmýþtýr. Tedavi öncesi ve tedavi sonrasý aleksitimi puanlan açýsýndan hem tedavide baþarýlý grup (p=0.096) hem de tedavide baþarýsýz grupta (p=0.138) istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk saptanmamýþtýr. Sonuç: Bu araþtýrmada, obezite tedavisi baþarýsý ile aleksitimi düzeyleri arasýnda anlamlý bir iliþki saptanmamýþtýr. Obezitede tedavi ve aleksitimi arasýndaki iliþkiyi belirleyebilmek için daha fazla araþtýrmanýn yürütülmesine gereksinim vardýr.

Objectives: Obesity is a chronic disorder and a serious public health problem. Alexithymia may be considered as a personality feature characterized by poorness of imaginary life, speech focused on actual facts and physical sensations, general inaccuracy in or paucity of the words used to express emotions, and recourse to acting out to avoid intrapsychic conflicts. In this study, it is aimed to investigate levels of alexithymia in a group of obese patients according to the success of obesity treatment. Method: The sample was consisted of 64 obese persons consecutively admitted to the Celal Bayar University Hospital Endocrinology Department. Of the whole patients, 53.1 % (n=34) was successful treatment. At the first, the trained clinical psychiatrists interviewed the patients with the Structural Clinical Interview for DSM-IV (SCID). The patients were applied to the Sociodemographic Data Form, Toronto Alexithymia Scale. The influence of body mass index (BMI) of the patients on scales scores were investigated by t-test. Results: The mean BMI was 37.9 6.0 kg/m2. The mean age was 42.4 12.1. Of the whole patients, 92.2% (n = 59) was women. 59.4% (n=38) of the patients were housewife. 42.2% (n=27) of the patients were graduated from primary school. 78.1% (n = 50) of the patients were married. Twenty-two patients (34.4%) had a current DSM-IV diagnosis. It wasn't statistically a significant difference both the succesful treatment group (p=0.096) and the unsuc- cesful treatment group (p=0.138) according the alexithymia scores in pre-treatment and post-treatment. Conclusion: In this sudy, it wasn't a significant association between success of obesity treatment and levels of alexithymia. More studies is necessary to indicate between alexithymia and treatment in obesity.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Yaþlýlarda depresif belirtiler ve biliþsel bozukluklarý etkileyebilecek yaþ, cinsiyet, eðitim, sosyal güvence, kronik hastalýk etkenleri ile tiroid hormonlarý, vitamin B12, folik asit gibi hormonal ve esansiyel etkenleri bir arada deðerlendirerek depresif belirtiler ve biliþsel bozukluklar için risk etkenlerini saptamaktýr. Yöntem: Ankara'da iki huzurevinde yaþayan 191 kiþi üzerinde yapýlan araþtýrmada demografik bilgi anketi, Eðitimsizler için Standardize Mini Mental Test (SMMT-E), Yaþlýlar için Depresyon Ölçeði (YDÖ) kullanýldý. Venöz kan örneklerinden ST3, ST4, TSH, Vitamin B12 ve Folik Asit çalýþýldý. Depresif belirtiler ve biliþsel bozukluðu etkileyebilecek etkenler lojistik regres- yon ile deðerlendirildi. Bulgular: Araþtýrmaya katýlanlarýn yaþ ortalamasý 76.5±8.3'tür, %60.7'si kadýn, %39.3'ü erkektir. Yaþlýlarýn %48.2'sinde depresif belirtiler, %50.8'inde biliþsel bozukluk vardýr. Depresif belirti olasýlýðý, fiziksel kronik hastalýðý olanlarda olmayanlara göre 3.75; sosyal güvencesi olmayanlarda olanlara göre 3.84; son bir ayda yaþamý olumsuz etkileyen olay yaþayanlarda yaþamayanlara göre 9.77; biliþsel bozukluðu olanlarda olmayanlara göre 3.01 kat fazladýr. Huzurevinde geçirilen süre 1 yýldan fazla olanlarda 0.4 kat azdýr Biliþsel bozukluk riski, 75 yaþ ve üzerinde olanlarda 6.30; ilkokul mezunu olmayanlarda 6.80; depresyonu olanlarda 3.23 kat fazladýr. Sonuç: Yaþlýlara verilecek saðlýk hizmetlerin planlanmasýnda belirlenen risk etkenleri dikkate alýnmalýdýr.

Objectives: The objective is to determine the risk factors for depressive symptoms and cognitive disorders among elderly evaluating essential and hormonal factors such as age, gender, educational status, health insurance, chronic disease and thyroid hormones, vitamin B12, folic acid. Method: 191 elderly living in two nursing homes in Ankara were included into the study. The demographic information questionnaire, Mini Mental State Examination test for Illiterate (MMSE) and Geriatric Depression Scale (GDS) were used for the data collection. Serum TSH, FT3, FT4 levels, vitamin B12 and folic acid levels in venous blood samples were investigated Factors which could influence depressive symptoms and cognitive disorder were evaluated with multivariate logistic regression analysis. Results: The mean age of the subjects was 76.5±8.3; 60.3% of them were female and 39.7% were male. 48.2% of the subjects had depressive symptoms and 50.8% had cognitive disorder. The depressive symptom risk was 3.75 times higher in those who had any chronic disease; 3.84 times in those who had not health insurance; 9.77 times for those who had any life event fluenced negatively his/her life; 3.01 times for those with cognitive disorder. There was 0.4 times decreased risk for the subjects living in nursing home more than a year. Cognitive disorder risk was 6.30 times higher for 75 and over age group; 6.80 times higher for those who were illiterate or not completed the primary school and 3.23 times in those with depression. Conclusion: It is required to take into consideration the determined risk factors to plan the elderly health services.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Son 30-40 yýl içerisinde ilerleyen tedavi yöntemleriyle birlikte, çocukluk çaðý kanserleri ölümcül olmaktan çýkýp kronik hastalýklar haline gelmeye baþlamýþtýr. Sað kalým oranlarýnýn artmasýyla birlikte baþa çýkýlmasý gereken sorunlar da deðiþmektedir. Kanser hastalýðý olan çocuk ve gençlerin uzun süreli izleminde biliþsel ve duygusal alanda çeþitli psikiyatrik belirtiler ortaya çýkabilmektedir. Bu derleme yazýsýnda, kanser hastalýðý olan çocuk ve gençlerin yoðun tedavi süreci sonrasýnda geliþebilecek psikiyatrik bozukluklarýn, normal yaþama uyum sürecinde karþýlaþabileceði psikososyal sorunlarýn, aile düzeninde ve aile bireyleri arasýndaki dinamiklerdeki deðiþikliklerin incelenmesi amaçlanmýþ, Pubmed arama motoru kullanýlarak ulaþýlabilen 45 adet kaynak taranmýþ, 34'ünden yaralanýlmýþtýr. Kanser hastalýðý olan çocuklarýn uzun süreli izleminde duygusal ve biliþsel alanlarda etkilenmeler yaþadýklarý belirlenmiþtir. Normal yaþama geri dönüþ, sosyal ortama uyum saðlama gibi aþamalarda zorluklarý olabildiði görülmüþtür. Özellikle aile ile iþbirliði içinde çalýþmanýn, çocuklarýn uzun dönem sekelleriyle baþa çýkmada yararlý olduðu vurgulanmýþtýr. Çocuklarýn hastalýktan duygusal etkilenme durumlarý üzerine yapýlmýþ araþtýrmalardaki farklý sonuçlarýn daha ileriki çalýþmalarla netleþtirilmesi gerektiði dikkati çekmiþtir. Sonuç olarak, çocukluk ve gençlik dönemindeki kanser hastalýðý, tüm yaþamý etkileyen bir durumdur. Örselenmenin olumsuz etkilerini azaltabilmek için, çocuðun bireysel desteklenmesi dýþýnda, aile ile de çalýþmak, psikososyal etmenleri göz önünde bulundurmak yararlý olacaktýr.

Childhood cancers can be defined as chronically diseases related to new treatment strategies in recent 30-40 years. Problem areas have also changed depending on increasing survival rates. Cognitive and emotional symptoms can be revealed by children and adolescents with cancer on long-term follow-up period. In this review it's aimed to investigate the psychiatric disorders, psychosocial problems of children by adaptation period to normal daily life after intensive cancer treatment. For this review 45 studies were evaluated and 34 of them were used. Pubmed search engine was used for this purpose. Cancer has long-term impacts on children by emotional and cognitive states. Children with cancer may have difficulties by adaptation to daily life and to social environment after hospitalization period. Working with the family may be helpful by coping with long-term sequels of cancer disease and its treatment. Challenging results about emotional effects of cancer on children by various studies could be made clearer by future planning researches on this area. That the cancer has effects on whole life by children and adolescents, for decreasing the negative impacts of trauma, working with the family instead of working with the child alone and realize the psychosocial factors may be very helpful.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Cinsellikten tiksinti duyma bozukluðu, sürekli olarak ya da yineleyici bir biçimde, bir cinsel eþ ile genital cinsel iliþki kurmaktan aþýrý tiksinti duyma ve bundan tümüyle (ya da hemen tümüyle) kaçýnma ile karakterize bir cinsel iþlev bozukluðudur. Seyrek rastlanan ve tedavisi zor olan bir hastalýk olarak bilinmektedir, ilk kez 1987'de DSM sýnýflandýrmasýna girmiþ olmasýna karþýn cinsel iþlev bozukluklarý ile ilgili kitaplarda baðýmsýz bir baþlýk olmaktan çok cinsel isteksizlik, vajinismus, disparoni ile birlikte ya da cinsel tacizin bir sonucu olarak ele alýnmaktadýr. Kadýnlarda daha sýk görüldüðü ve tedavide en etkin yöntemin davranýþçý duyarsýzlaþtýrma yöntemi olduðu konusunda görüþ birliði vardýr. Bu yazýda 24 yaþýnda, 4 yýllýk evliliði boyunca eþine dokunmayan, kendisine dokunulmasýna izin vermeyen ve çýplak olarak seviþmeyi reddeden bir kadýn cinsellikten tiksinti duyma bozukluðu olgusu sunulmuþtur. 8-9 yaþlarýndayken cinsel tacize uðrayan hasta, eþiyle çok nadiren cinsel iliþkiye giriyordu. Eþiyle birlikte terapiye alýnan olgu þaþýrtýcý derecede kýsa sürede tamamen düzelmiþtir. "Davranýþsal duyarsýzlaþtýrma" ve genel cinsel terapi ilkelerinin uygulandýðý tedavi süreci toplam 3 oturumda tamamlanmýþtýr. Yazýda hastalýðýn klinik özellikleri, taný, tedavi süreci ve tedaviye olumlu yanýtta etkili olabilecek etmenler tartýþýlmýþtýr. Ayrýca cinsellikten tiksinti duyma bozukluðunun uygun bilgilendirme ve terapi teknikleriyle bazen þaþýrtýcý olabilecek kadar kýsa sürede düzelebileceði vurgulanmýþtýr.

Sexual aversion disorder is a sexual dysfunction characterized with persistent or recurrent extreme aversion to, and avoidance of, all (or almost all) genital sexual contact with a sexual partner. It is known that it is a rare disorder and it is hard to treat. Although it entered DSM's classification in 1987, in books about sexual disorders it is not placed under its own title but discussed with sexual desire disorder, vaginusmus, dyspareunia or as a result of sexual abuse. There is a common opinion that it is seen more frequently with women and the most efficient treatment technique is the behavioral desensitization. This case report presents a 24-year-old woman, who had not touched her husband in her 4-year marriage and had not let him touch her and refused having sex naked. The patient, who was sexually abused when she was 8 or 9, had rarely had sex with her husband. The patient who was admitted to thearpy with her husband improved in a surprisingly short time. Treatment process, where "systematic desensitization" and general sexual therapy principles applied, was completed in 3 sessions. In this paper, clinical characteristics, diagnosis, treatment process of sexual aversion disorder, and factors that affected the treatment process positively were discussed. Moreover, it is emphasized that sexual aversion disorder could be treated in a surprisingly short time with proper therapy techniques and when patients are informed well.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Klozapin dirençli þizofreni olgularýnýn tedavisinde kullanýlan, tipik antipsikotik ilaçlara göre daha az ekstrapi- ramidal yan etkisi olan güçlü bir atipik antipsikotik ilaçtýr. Postsinaptik D2 reseptörlerine düþük affinitesi olmasý ve Di, D4 ve 5HT2 reseptörleri üzerinden etki etmesi ile tipik antipsikotiklerden ayrýlýr. Baþlýca yan etkileri agranülositoz, epileptik nöbetler, ortostatik hipotansiyon, sedasyon ve hipersalivasyondur. Nöbetlerin yanýsýra, miyokloni oluþmasýný tetikleyebileceði bildirilmiþtir. Miyokloni, bir kas ya da kas grubunda birdenbire ortaya çýkan, kýsa süreli, düzensiz çekilmeler olarak tanýmlanabilir. Birçok psikotrop ilaç miyokloni oluþmasýný tetikleyebilir. Klozapin kullanýmýna baðlý olarak geliþtiði bildirilen miyokloni olgularý ile ilgili sýnýrlý sayýda yayýn bulunmaktadýr. Çeþitli araþtýrmacýlar miyokloni oluþumunda, baþta serotonin olmak üzere dopamin ve norad- renalinin yer aldýðý monoaminerjik sistemin rolüne dikkat çekmiþlerdir. Miyoklonik kasýlmalar grand mal nöbetin habercisi olabilir. Bazý olgularda klozapinin düþük dozda kullanýmýyla miyokloni geliþtiði bildirilmiþtir. Klozapin tedavisinin baþlangýç dönemi miyokloni ve epileptik nöbetlerin görülmesi açýsýndan en riskli dönemdir. Doz artýmýnýn yavaþ yapýlmasý nöbet görülme sýklýðýný azaltabilir. Klozapine baðlý miyokloni ortaya çýktýðýnda ilacý tamamen kesmek, dozu azaltmak ya da antiepileptik ajanlarla birlikte tedaviye devam etmek önerilen seçenekler arasýndadýr. Bu yazýda klozapin tedavisi ile miyokloni ve düþme ataðý gözlenen þizofreni tamlý bir olgu sunulacak ve bulgular ilgili yazýn eþliðinde tartýþýlacaktýr.

Clozapine is a potent atypical antipsychotic drug being used to treat treatment-refractory schizophrenia and has fewer extrapyramidal side effects in comparison to conventional antipsyhotic drugs. It has a weaker affinity for post-synaptic D2 receptors and exhibits its actions via D1, D4 and 5HT2 receptors. Side effects of major clinical importance include agranulocytosis, seizures, orthostasis, sedation and, hypersalivation. In addition to generalized seizures, clozapine may also produce myoclonus. Myoclonus can be defined as spontaneous, paroxysmal and irregular contractions of a muscle or muscle group. It can be focal or multi-focal. Many psychotropic drugs can induce myoclonus. There has been limited amount of scientific publications on clozapine-induced myoclonus. Several researchers have emphasized the role of monoaminergic system including especially serotonin, dopamine and noradrenalin in myoclonic activity. The GABA-ergic system has also been investigated because clonazepam and valproic acid sometimes alleviate this phenomenon. It is thought that myoclonic events could be precursors of generalized seizures. Clozapine-induced miyoclonus has been reported to occur at low doses in some cases. The time of initiation of treatment with clozapine appears to be a period of greater risk for myoclonus and seizures. Slower titration may reduce seizure rates. Discontinuation of drug, lowering of dosage, addition of anticonvulsant are recommended when clozapine-induced myoclonus occurs. We present here a schizophrenia patient treated with clozapine who experienced myoclonic jerks and drop attacks and we discuss these symptoms with the related literature.

Makale Özeti | Tam Metin PDF