Investigation of childhood traumas in inpatient adults with major depression and with or without attention deficit hyperactivity disorder comorbidity (eng)

INTRODUCTION: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most common neurodevelopmental disorders of childhood and a significant number of symptoms continue in adulthood. Depression is very common in the daily practice of psychiatrists whereas patients with ADHD comorbidity could not be considered by the clinicians. One of the less studied aspects of adult ADHD is its association with childhood traumas. The aim of this study was to compare adults with major depression (MD) with or without ADHD comorbidity (MD-ADHD) in terms of childhood traumas and the severity of psychopathology.
METHODS: 33 inpatients with MD-ADHD and 30 inpatients with MD were included in the study. The diagnoses were made according to DSM-V criteria, and sociodemographic evaluation scale, Wender Utah Rating Scale (WURS), Adult Attention Deficit Hyperactivity Disorder Scale (A-ADHDS), Hamilton Depression Scale (HDS), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), and Personal Social Performance Scale (PSPS) were applied to the patients.
RESULTS: The mean HDS scores of MD-ADHD patients during hospitalization were higher (p=0.007), total CTQ scores were higher (p=0.006), and mean PSPS scores were lower than the MD group (p=0.012). The mean scores of emotional abuse, physical neglect, and physical abuse were higher in MD-ADHD patients (p=0.013; p=0.017; p=0.016; respectively). All trauma scores except emotional neglect and sexual abuse were higher in combined type ADHD than the other two groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Depression patients with comorbid ADHD had more severe depression level and lower functionality compared to those with depression alone. It is important to investigate the history of childhood traumas in adults with depression and ADHD comorbidity.

Yatarak tedavi gören major depresyon ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu eş tanısı olan ve olmayan erişkinlerde çocukluk çağı travmalarının incelenmesi (eng)

GİRİŞ ve AMAÇ: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) çocukluk döneminin sık rastlanan nörogelişimsel bozuklarından olup belirtilerin önemli bir bölümü erişkin dönemde de devam etmektedir. Depresyon psikiyatristlerin günlük pratiğinde çok sık yer alırken DEHB’nin birlikte görüldüğü olgular klinisyenlerin dikkatinden kaçabilmektedir. Erişkin DEHB’nin daha az araştırılan bir yönü de çocukluk çağı örselenmeleriyle olan ilişkisidir. Bu çalışmada DEHB eş tanısı olan (MD-DEHB) ve olmayan major depresyon (MD) tanılı erişkinlerin çocukluk çağı örselenmeleri ve psikopatoloji şiddeti açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmaya yatarak tedavi gören 33 MD-DEHB, 30 MD tanılı olgu alındı. Tanılar DSM-V ölçütlerine göre konulmuş, olgulara sosyodemografik değerlendirme ölçeği, Wender Utah Derecelendirme Ölçeği (WUDÖ), Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Ölçeği (E-DEHBÖ), Hamilton Depresyon Ölçeği (HDÖ), Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Bireysel Sosyal Performans Ölçeği (BSPÖ) uygulanmıştır.
BULGULAR: MD-DEHB’lilerin diğer gruba göre yatış sırasındaki ortalama HDÖ puanı (p=0.007), toplam ÇÇTÖ puanları daha yüksek (p=0.006), BSPÖ puanları ise daha düşüktü (p=0.012). Duygusal istismar, fiziksel ihmal, fiziksel istismar ortalama puanları MD-DEHB’lilerde daha yüksekti (p=0.013; p=0.017; p=0.016). Bileşik tip DEHB'de duygusal ihmal ve cinsel istismar dışındaki tüm travma puanları diğer iki gruptan daha yüksekti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: DEHB eş tanısı olan depresyon hastaları sadece depresyonu olanlara göre daha şiddetli depresyon düzeyi ve daha düşük işlevsellik gösterdi. Depresyon ve DEHB birlikteliğinde, erişkinlerde çocukluk çağı travma öyküsünün sorgulanması önemlidir.