Depresyonu olan hastalarýn, önemli bir halk saðlýðý yükü oluþturmasý ve etkin tedavileri olmasýna raðmen, çoðu hasta yeterli tedavi görmemektedir. Araþtýrmalara göre major depresyonlu hastalarýn sadece %10'u, yeterli dozda antidepresan tedaviyi, yeterli sürede almaktadýr. Yetersiz tedaviye neden olan ana etken, doz atlanmasý ve tedavinin erken kesilmesine baðlý tedavi rejimine uyumsuzluktur. Araþtýrmaya SSK Ankara Eðitim Hastanesi Polikliniði’ne baþvuran 97 major depresyon hastasý alýnmýþtýr. Hastalar, altý ay süresince ayaktan izleme alýnmýþ, önerilen antidepresan tedaviyi erken kesip kontrollerine gelmemelerine göre tedaviye uyumlu olan ve olmayan grup olarak iki gruba ayrýlmýþtýr. Bu iki grup klinik ve sosyo- demografýk özellikleri açýsýndan karþýlaþtýrýlmýþ ve tedaviye uyumsuzluða neden olabilecek faktörler araþtýrýlmýþtýr. Tedaviye uyum gösteren 71 hasta ve göstermeyen 26 hastanýn klinik ve sosyodemografik özellikleri istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldýðýnda, kadýnlarýn tedaviye uyumunun daha yüksek olduðu ve bu bulgunun istatistiksel olarak anlamlý olduðu görülmüþtür. Ayrýca doz rejimine uyumlu olan hastalarýn istatistiksel olarak anlamlý düzeyde tedaviye daha uyumlu olduklarý bulunmuþtur.

In spite of the public health burden presented by depression and the availability of medications with well demonstrated efficacy, many depressed patients remain undertreated. According to research data only 10% of patients with major depression received adequate doses of antidepressant therapy for an adequate period of time. Main factor contributing to undertreatment is nonadherence to the recomended treatment regimen, including both missed doses and early discontinuation of medication. Ninety seven major depressive patients who were recruited from outpatient clinic of SSK Ankara Residency Training Hospital entered the study. Patients were divided into two groups according to early discontinuation of medication as compliant and non-compliant group, and have been followed up for six months. These two groups were compared according to the clinical and sociodemografic features and the factors which may cause non-compliance to treatment have been investigated. When the clinical and sociodemografic characteristics of 71 compliant and 26 non-compliant patients were analysed as statistically, it has been seen that treatment compliance of women were higher significantly. Also it has been found that the patients compliant to dose regimen were more compliant to treatment and this finding statistically significant.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Motorlu araç kazalarý akut stres bozukluðunun ve travma sonrasý stres bozukluðunun önemli bir nedenidir. Bu çalýþmada trajik kazasý geçirmiþ olan ve orta veya þiddetli derecede yaralanmýþ olan hastalarda kazadan sonraki ilk haftalarda hangi oranda akut stres bozukluðu semptomlarýnýn geliþtiðini araþtýrmak ve akut stres bozukluðu semptom þiddeti ile hastalarýn demografik özellikleri ve kazayla ilgili özellikler arasýndaki iliþkileri incelemekti. Çalýþmaya motorlu araç kazasý sonucu orta ve þiddetli derecede yaralanmýþ 40 yatan hasta dahil edildi. Klinik görüþme kazadan 3-15 günler arasýnda bir psikiyatrist tarafýndan yapýldý. Hastalarýn psikiyatrik semptomlarýný ve yaralanmanýn derecesini ölçmek için Travma Sonrasý Stres Ölçeði, Olayýn Etkisi Ölçeði, Beck Depresyon Envanteri, Durumluluk Kaygý Ölçeði ve Kýsaltýlmýþ Injuri Ölçeði kullanýldý. Kalp hýzý ve kan basýnçlarý ölçüldü. Olayýn Etkisi Ölçeði, Beck Depresyon Envanteri, Durumluluk Kaygý Ölçeði skorlarý ve kalp hýzý akut stres bozukluðu semptomlarý þiddetli olanlarda, daha hafif olanlara göre anlamlý derecede yüksek bulundu. Travma Sonrasý Stres Bozukluðu Ölçeði puanlarý þiddetli derecede yaralananlarda orta derecede yaralananlara göre artmýþ olarak gözlendi. Bu bulgular mevcut literatür ýþýðýnda tartýþýldý.

Motor vehicle accidents are important in occurrence of acute stress disorder and posttraumatic stress disorder. In this study we aimed to find out the occurrence rate of symptoms of acute stress disorder, and to investigate the relationships among the demographic features of patients, the severity of acute stress disorder and the characteristics of accidents in patients with moderate or severe injury following motor vehicle accidents. The study consisted of 40 moderately or severely injured inpatients following motor vehicle accidents. The clinical interview was performed by a psychiatrist on days 3-15 following accidents. Posttraumatic Stress Disorder Checklist, Impact of Event Scale, Beck Depression Inventory, State Anxiety Inventory and Abbreviated Injury Scale were used to evaluate the psychiatric symptoms and the severity of injury of the patients. Heart rates and blood pressures were assessed. Impact of Event Scale, Beck Depression Inventory, State-Trait Anxiety Inventory scores and the heart rates were significantly higher in the patients who had severe acute stress disorder symptoms than those of the patients who had lower symptoms. It was also found that Posttraumatic Stress Disorder Checklist score in the patients with severe injury was significantly higher than that in the patients with moderate injury. These findings were discussed in the light of existing literature.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu çalýþmada anksiyeteli depresyon olgularýnýn bazýlarýnýn aslýnda bir anksiyete bozukluðu olduðu varsayýmý araþtýrýlmýþtýr. Bu amaçla 15 anksiyeteli depresyon, 20 panik veya yaygýn anksiyete bozukluðu olan hasta alýnmýþ, 1.5 mg/gün lorazepam verilerek 3 hafta süreyle izlenmiþtir. Ýzlem sonunda 5 depresyon olgusunun 17 Beck Depresyon Ölçeði puanýnýn altýna indiði saptanmýþtýr. Benzodiyazepine yanýt veren bu grubun ölçek puanlarý, belirti sayýsý, belirti düzelme oraný açýsýndan anksiyete ve depresyon gruplarý arasýnda ara bir pozisyonda kaldýðý ve belirti baþlama zamaný bakýmýndan depresyon grubundan ayýrt edilemediði görülmüþtür. Sonuç olarak, baþlangýçta öne sürülen varsayým kanýtlanamamýþtýr, ancak kimi depresyon olgularýnýn anksiyete bozukluðu ya da depresif bozukluk olarak adlandýrýlmayacak ara bir pozisyon gösterdikleri ortaya konmuþtur.

The present study aimed at testing the hypothesis that cases diagnosed as anxious depression may primarily reflect cases of anxiety disorder. For this purpose, 15 patients diagnosed as anxious depression and 20 patients with panic or generalized anxiety disorder were enrolled into a prospective study. The patients were given lorazepam at a dose of 1.5 mg/ day and followed up for a period of 3 weeks. At the end of the observation period, 5 patients with anxious depression were noted to have a score less than 17 according to Beck Depression Inventory. The group of patients that responded to benzodiazepine remained in a position halfway between anxiety and depression in terms of scale scores, quantity of symptoms and the rate of improvement of symptoms. The onset of symptoms in this sub-group of patients was indistinguishable from those of depression. Although our findings fail to provide a supportive evidence for the anticipated hypothesis, they suggest that at least a sub-group of depression cases remain in an indefinite position that can neither be classified as anxiety disorder nor a depressive disorder.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bedensel hastalýk varlýðýnýn herhangi bir psikiyatrik bozukluk riskini arttýrdýðý bilinmektedir. Oldukça yaygýn olmasýna raðynen týbbi ortamlarda psikiyatrik bozukluklarýn tanýnmasýnda ve tedavisinde önemli eksiklikler vardýr. Bu çalýþmada, hastanede yatan hastalardaki anksiyete ve depresyon belirtilerinin deðerlendirilmesi ve psikiyatrik yardýma ihtiyacý olduðunu düþünen hastalardan psikiyatri konsültasyonu istenme oranlarýnýn araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr. Çalýþmaya Mersin Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesinde yatarak tedavi gören hastalar alýnmýþtýr. Hastalara, araþtýrmacýlar tarafindan hazýrlanan bilgi formu ve Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeði (HAD) uygulanmýþtýr. Çalýþmaya toplam 239 hasta (erkek=135, kadm=104) alýnmýþtýr. Psikiyatrik yardýma ihtiyacý olduðunu düþünen hasta oraný %26.8 (n=64j, olmadýðýný düþünenlerin oraný %73.2 (n=175j bulunmuþtur. Psikiyatrik yönden yardýma ihtiyacý olduðunu düþünenlerin HAD-Depresyon ve HAD-Anksiyete (9.4±4.5 ve 10.9±4.8j skorlarý, olmadýðýný düþünenlerden (7.1 ±4.4 ve 7.2±4.4j anlamlý olarak yüksektir. 239 hastanýn 14ü (%5.9j psikiyatri uzmaný tarafýndan deðerlendirilmiþtir. Psikiyatrik yardýma ihtiyacý olduðunu düþünen 64 hastanýn ise ancak Si (%7.8) yatýþ süresince psikiyatrik yardým aldýklarým belirtmiþlerdir. Bu verilere göre psikiyatri konsültasyonu istenme oranýnýn yeterli düzeyde olmadýðý söylenebilir. Hekimlere bu konuda mezuniyet sonrasý eðitimi verilmesi, hastalarýn ruhsal sýkýntýlarým ifade etmelerine olanak veren ortamlarýn saðlanmasý ve genel hastanelerde geleneksel konsültasyon modeli yerine liyezon modeline dayalý yaklaþýmlarýn yerleþtirilmesinin faydalý olacaðý kanýsýndayýz.

Presence of a medical illness increases the risk for any psychiatric disorder. Despite their common occurrence, psychiatric disorders are frequently underrecognised and undertreated in medical-surgical services. The objectives of this study were to determine the relationship between the opinion of medical and surgical inpatients that they needed psychiatric help and the rate of psychiatric consultations and to evaluate the symptoms of anxiety and depression. Inpatients in Hospital of Medical Faculty of Mersin University were included in the study. Patients were administered a questionnaire and Hospital Anxiety and Depression Scale. Results of239 patients (men=135, women = 104) were evaluated. The rate of patients thinking that they needed psychiatric help was 26.8% (n=64), and that of patients thinking that they did not need was 73.2% (n=175). The patients thinking that they needed help had significantly higher scores on HAD- Depression and HAD-Anxiety subscales (9.4±4.5 ve 10.9±4.8 ) compared to those thinking that they did not need help (7.1±4.4 ve 7.2±4.4). Of the total 239 patients, 14 (5.9%) were evaluated by a psychiatrist during their stay in hospital. Of the 64 patients thinking that they needed psychiatric help, only 5 (7.8%) reported that they were evaluated by a psychiatrist.Data of this study suggest that the rate of psychiatric consultations was not adequate. We think that post-graduate education of physicians, providing a suitable environment for patients to express their psychological complaints and establishing an approach based on liason model instead of conventional consultation model in general hospitals will be beneficial.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu çalýþmada sosyal kaygý ve panik bozukluðu olan hastalar sosyodemografik ve bazý klinik özellikleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý. Çalýþma ölçütlerini karþýlayan 72 sosyal kaygý, 51 panik bozukluðu hastasý çalýþmaya alýndý. Tüm hastalara sosyodemografik bilgi formu, Hamilton Depresyon ölçeði (HDÖ), Hamilton Anksiyete ölçeði (HAÖ), Sheehan Yeti Kaybý Ölçeði, SCL-90-R Belirti Tarama Listesi, Anksiyete Duyarlýlýðý Ölçeði (ADÖ) uygulandý. Örneklemimizde sosyal kaygýnýn, panik bozukluðuna göre erkek, bekar, yüksek eðitim düzeyinde ve ergenlik çaðýnda okul korkusu olanlarda daha fazla görüldüðü ve hastalýk süresinin daha uzun olduðu saptandý (p<0.05). HDÖ ile HAÖ puanlarý ve Sheehen ev-aile ile ilgili alanlarda yeti kaybý panik bozukluðu olan hastalarda sosyal kaygý bozukluðu olanlara göre daha yüksek idi (p<0.05). SCL-90-R'de ise somatizas- yon, obsesyon-kompulsiyon, depresyon, anksiyete, öfke-düþman- lýk, paranoid düþünce, psikotizm ve toplam puanlarýnýn panik bozukluðu grubunda sosyal kaygý bozukluðu olan gruba göre daha yüksek olduðu belirlendi (p<0.05). Bu bulgular ýþýðýnda, her ikisi de anksiyete bozukluðu olmasýna karþýn panik bozukluðun sosyal kaygý bozukluðuna göre daha þiddetli seyreden bir hastalýk olduðu düþünülmektedir.

In this study, the socio-demographic and some clinical characteristics of patients with social phobia and panic disorder were compared. Seventy-two patients with social phobia and 51 patients with panic disorder were included in the study. Alongside a sociodemographic information questionnaire, all patients were given a Hamilton Rating Scale for Anxiety, Hamilton Depression Scale, Sheehan Disability scale, SCL-90 symptom checklist, Anxiety Sensitivity Index. In our sample, social phobia was more frequent in males, singles, and participants with higher education levels and adolescents with school phobia than the panic disorder, and also the period of illness was longer in patients with social phobia (p<0.05). The scores of Hamilton Depression Scale, Hamilton Rating Scale for Anxiety and function lose in the area of home and family of Sheehan Disability scale were higher in patients with panic disorder than the patients with social phobia (p<0.05). The somatization, obsession-compulsion, depression, anxiety, anger-hostility, paranoid ideation, psychoticism and total scores of SCL-90 were higher in the patients with panic disorder (p<0.05).In the light of these findings, although both of the disorders are anxiety disorders, panic disorder is thought to be more severe than the social phobia.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu yazýnýn amacý, empati ve nesnelliðin psikoterapideki yerini tartýþmaktýr. Ayný zamanda, psikoterapist için empati ve nesnelliðin bir ikilem oluþturup oluþturmadýðýna da deðinilmiþtir. Bir çok çalýþmacý, empatinin geçici, bilinç ya da bilinç öncesinde sýnýrlý, regresif olmayan, kolayca geri dönebilen bir yapýyla karakterize özel bir özdeþim þekli olduðunu ileri sürmüþtür. Empatik anlamayla kavramsallaþtýrýlan olgu ise, daima kiþiler arasý baðlamda ortaya çýkar ve bir bilgiden çok bir inanýþtýr. Bir psikoterapist, terapi sýrasýnda kendi psikolojisini kullanmak zorundadýr. Bunu en iyi þekilde yapabilmek için psikoterapistin kendi psikolojisini tanýmasý gerekmektedir. Bunun dýþýnda analistin görüþü her durumda "daha doðru" bir gerçeklik olmamakla birlikte her zaman için farklý bir gerçekliktir. Psikoterapist, hastasý hakkýnda gerçek bilgi edinmek istiyorsa bilimsel bir yöntem yani bir teknik kullanmalýdýr. Empati, terapiste gerçekliði ispatlanmamýþ bir bilgi sunmaktadýr. Bu nedenle de empati, psikoterapide tek baþýna bir yöntem olarak kullanýlamaz ve her psikoterapi tekniðinde mutlaka yer almasý, her terapistin amaç edinerek ve aktif olarak uygulamasý gerekmemektedir. Nesnellik ve öznelliðin çoðu tartýþmasýnda, nesnellik teriminin kökü olan "nesne" terimi gözden kaçýrýlmýþtýr. Bu terimin anlamý "düþünen akýl ya da öznenin dýþýnda olan bir þefdir. Yani bir insanýn, doðasý gereði nesnel olmasý mümkün deðildir. Ancak bilimler nesnel olabilirler. Terapistin empati yapmak ya da nesnel olmak gibi kaygýlarý olmamalýdýr.

The objective of this paper is to discuss the place of empathy and objectivity in psychotherapy. Furthermore, it is also addressed whether empathy and objectivity create a dilemma for psychotherapist. Most of researchers suggest that the empathy is a special identification form that is characterised by a transient, consciously or preconsciously determined, nonregressive and easily reversible nature. The phenomenon conceptualised by the emphatic understanding is always within the interpersonal context and is a belief rather than a knowledge. A psychotherapist must use his own psychology during therapy, which requires that he should know his psychology thoroughly. Other than this, the analyst's opinion is always a different reality though it may not be a more accurate reality in all circumstances. The psychotherapist should use a scientific method or technique to get valid knowledge about the patient. Empathy presents to the therapist an unverified knowledge. For this reason, empathy alone cannot be used as a method in psychotherapy and it is not required in all psychotherapy sessions nor the therapist should actively use it. In most of the discussions on the objectivity and subjectivity, the term "object" which is the root of the term "objectivity" is often ignored. The meaning of this term is something external to the cognitive mind or subject. It is impossible for a human being to be objective due to his or her nature. That is only the science that can be objective. The therapist should not to be worried about making empathy or being objective.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu yazýda Obsesif Kompulsif Bozuklukla ilgili psikanalitik görüþlerin derlenmesi amaçlanmýþtýr. Freud’un obsesyonel nörozun oluþumu ile ilgili açýklamalarý ayrýntýlý bir þekilde ortaya konmuþ ve daha sonra, tarihsel bir sýra takip edilerek, bu hastalýkla ilgili modern psikanalitik teoriler aktarýlmýþtýr. Ayrýca, psikanalitik tedaviye baþvurmanýn uygun olacaðý durumlara deðinilmiþtir.

The aim of this article is to review the psychoanalytic views on Obsessive Compulsive Disorder. The explanations of Freud on obsessional neurosis are presented thoroughly and then modern psychoanalytic theories on this disorder are given in chronological order. Additionally, the conditions where psychoanalytic treatment are appropriate are outlined.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Üreme dönemi boyunca bazal önbeyinde meydana gelen nöroen- dokrin deðiþikliklerin þizofreni etiyopatogenezi ile iliþkili olduðu düþünülmüþtür. Böyle bir iliþkinin anatomik, biyokimyasal ve moleküler yönleri az sayýda ancak önemli çalýþmalara konu olmuþtur. Öncelikle þizofreninin baþlangýç yaþýnýn, olgularýn pek çoðunda, üreme iþlevlerinin olgunlaþtýðý döneme rastlamasý dikkati çekmiþtir. Üreme dönemi boyunca özellikle pubertede beyin östrojen ve testosteron baskýnýna uðramaktadýr. Buna ek olarak gonadotropik ve gonadal hormonlar limbik sistemde ve hipotalamusta oldukça yüksek konsantrasyonlarda bulunmaktadýr. Bazal önbeyinde inhibitor nörotransmiterlerin salýnanýnda ve reseptör sayýlarýndaki artýþýn neden olduðu fokaI inhibitor mekanizmalardaki dengesizliðin, duyarlý bireylerde þizofreni baþlangýcýnda etkili olacaðý öne sürülmüþtür. Östrojen yokluðu psikoz için bir risk etkeni olarak öne sürülmüþtür. Bu yazýnýn konusu þizofreni ile östrojen arasýndaki olasý etiyopatogenetik ve patofizyolojik iliþkilerin incelenmesidir.

The neuroendocrine changes that occur in specific areas of the basal forebrain during the reproductive period are reviewed in relation to reported anatomic, molecular and biochemical pathologies of schizophrenia. Onset of schizophrenia occurs during the reproductive period in frequent of those affected. There is flood of estrogen and testosterone to the brain and body during puberty and throughout the reproductive period. In addition to this gonadotropic and gonadal hormones in limbic system and hyphothalamus are highly in concentration. Inequilibrium of focal inhibition mechanism due to increase in the release of inhibitory neurotransmitters in basal forebrain or increase in the number of the receptors could be effective in the emergence of the schizophrenia in susceptible individuals. Estrogen withdrawal may be risk factors for the psychosis. Topic of this paper is on possible etiopathogenetic and pathophysiologic relationships between schizophrenia and estrogen.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Anoreksiya Nervoza (AN) uzun yýllardýr tanýnan bir bozukluk olmasýna karþýn, son yýllarda daha çok araþtýrýlmaya ve dikkatleri üzerinde toplamaya baþlamýþtýr. Kadýnlarda yüksek oranda görülmesi, ergenlik döneminde baþlamasý, aile içi çatýþmalarýn bozukluðun oluþmasýndaki rolü ve ailesel yüklülük etiyolojiye yönelik tartýþmalarý arttýrmaktadýr. AN'nin nörobiyolojik temelleri, davranýþ genetiði, aile dinamikleri, sosyo-kültürel özellikler, psiko-seksüel geliþim ve biliþsel-davranýþçý temeller ile ilgili daha fazla araþtýrmaya gereksinim olduðunu açýktýr. Küreselleþmenin insan bedeninde ve ruhunda yarattýðý deðiþimler yeme bozukluklarýnýn, salt yüksek sosyoekonomik düzeye sahip olanlarýn deðil, tüm sosyoekonomik ve kültürel katmanlarý ilgilendiren bir sorun haline gelmesini saðlamýþtýr. Bu yazýda farklý klinik özellikler ve biliþsel özellikler sergileyen iki kýz kardeþ AN olgusu kaynaklar çerçevesinde tartýþýlmýþtýr.

Although anorexia nervosa (AN) has been known for years, it has been started to be more researched and more paid attention for recent years. High proportion at women, beginning at the age of adolescence, the role of family conflict in forming disorder, and familial loading have been increased discussion devoted to etiology. It is cleared that AN is needed more research about basis of neurobiology, the behavioral genetic, the family dynamics, sociocultural characteristics, psychosexual development and cognitive-behavioral aspects. The effects of globalization on human body and psyche caused the eating problems are become widespread, not only in high socioeconomic level, but also all socioeconomic and cultural levels. In this article, two sisters of AN cases showing different clinic features has been discussed in the light of literature.

Makale Özeti | Tam Metin PDF