Burnout and Job Satisfaction Among Emergency Department Staff

Objectives: Emergency department workers make up a group that is vulnerable to burnout due to heavy work load and stress. On the other hand, it is widely known that burnout syndrome is related to job satisfaction. The aim of this study was to investigate burnout and job satisfaction levels in emergency department workers of public hospitals in Izmir. Method: All the emergency department workers working in public hospitals in the city of Izmir (n=440) were included in the study. All the emergency department workers were asked to complete Maslach Burnout Inventory (MBI), Job Satisfaction Inventory (JSI) and a form that contained questions about working conditions, job and institutional characteristics. The forms were collected back in the same day. Results: In women, job satisfaction levels were lower than men. Staff with children had lower levels of emotional exhaustion and depersonalization. The ones who worked nine hours or more daily had higher emotional exhaustion and depersonalization scores. Physicians had the highest levels of emotional exhaustion and depersonalization. Emergency department staff working in training and research hospitals had higher levels of job satisfaction. Job satisfaction was the most significant predictor of all burnout domains. Conclusion: Physicians make up the highest risk group for burnout syndrome among all emergency department workers. Job satisfaction is the most important predictor of burnout. Working hour regulations could be effective measures to increase job satisfaction and decrease burnout levels.

Acil Servis Çalışanlarında Tükenmişlik ve İş Doyumu

Amaç: Acil çalışanları yoğun iş yükü ve stres altında çalışmakta ve tükenmişliğe duyarlı bir iş kolunu oluşturmaktadırlar. Öte yandan tükenmişliğin iş doyumu ile ilişkisi bilinmektedir. Bu çalışmada, İzmir şehir merkezindeki kamu hastanelerinin acil tıp servislerinde görev yapan acil çalışanlarında tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerinin ölçülmesi amaçlanmıştır. Yöntem: İzmir şehir merkezindeki kamu hastaneleri acil servislerinde görev yapan tüm acil çalışanları (s=440) araştırmaya alındı. Tüm çalışanlara Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ), İş Doyumu Ölçeği (İDÖ) ve kurum, meslek ve çalışma koşulları ile ilgili sorular içeren sosyodemografik bilgi formu dağıtıldı ve aynı gün içerisinde geri toplandı. Bulgular: Kadınlarda iş doyumu erkeklere göre daha düşüktü. Çocuğu olanlarda, çocuğu olmayanlara göre duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma daha düşük düzeydeydi. Günlük çalışma süreleri dokuz saat ve üzerinde olanlarda duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma düzeyi daha yüksekti. Hekimlerde duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma diğer acil çalışanlarından daha yüksek düzeydeydi. Eğitim ve araştırma hastanesi çalışanlarında iş doyumu daha yüksek düzeydeydi. İş doyumu tükenmişliğin her üç boyutunun en anlamlı yordayıcısıydı. Sonuç: Acil servis çalışanları arasında tükenmişlik açısından özellikle hekimlerin yüksek risk grubu oluşturdukları görülmüştür. Tükenmişliğin en önemli yordayıcısı iş doyumudur. Mesai saatlerindeki düzenlemelerin iş doyumunun artıp tükenmişliğin azaltılmasında etkili önlemler olacağı düşünülebilir.