INTRODUCTION: The primary goal of the present study is to investigate relationship between maternal attitudes and subclinical childhood Obsessive Compulsive Disorder (OCD) in Turkish sample. Study also investigates the effectiveness of 8-sessions psycho-education program about maternal attitudes.
METHODS: Sample consisted of 97 mother-child pairs and children's age ranged between 8 to 10. Parental Attitudes Research Instrument (PARI), Leyton Obsessional Inventory Child Version (LOI-CV), State-Trait Anxiety Inventory for Children (STAI-CH) and Children’s Depression Inventory (CDI) were used as assessment tools. After initial assessments, fifteen mothers randomly assigned either to group psycho-education condition (n=8) or waiting-list control condition (n=7).
RESULTS: Marital conflict was positively correlated with total interference score in LOI-CV, total score in LOI-CV and A-Trait anxiety symptoms (r =.23, r =.24 and r =.24, respectively). Authoritarianism positively correlated with A-Trait anxiety symptoms (r =.25). Findings also indicated that there was a statistically significant difference in total scores of negative attitudes (Z= -2.201, p=.028), and posttest scores of these variables showed significant decrease after psycho-education program. There were statistically significant change in interfere (Z= -2.371, p=.018) and total (Z= -2.366, p=.018) score of OCD symptoms after psycho-education program.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Marital conflict has a significant relationship with subclinical OCD symptoms. Marital conflict and authoritarian attitude also have significant relationship with trait anxiety symptoms in children. Furthermore, psycho-education program was effective in reducing negative maternal attitudes and children’s subclinical OCD symptoms
GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın öncelikli amacı Türk popülasyonunda anne tutumları ve çocukluk çağı eşik altı OKB belirtileri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Çalışmada, anne tutumları ile ilgili 8 seanslık psiko-eğitim çalışmasının etkililiğinin de incelenmesi amaçlamıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Örneklem, 8-10 yaş grubu çocuklar ve onların anneleri olmak üzere 97 çocuk-anne çiftinden oluşmuştur. Aile Hayatı Çocuk Yetiştirme Tutum Ölçeği, Leyton Obsesyon Envanteri-Çocuk Formu, Durumluk/Sürekli Kaygı Envanteri-Çocuk Formu ve Çocuklar için Depresyon Ölçeği ölçüm araçları olarak kullanılmıştır. İlk ölçümlerin ardından, 15 anne seçkisiz atama yöntemi ile psiko-eğitim (n=8) ve bekleme listesi-kontrol gruplarına (n=7) atanmıştır.
BULGULAR: Evlilik çatışması ve OKB semptomlarının şiddeti, OKB semptomları, ve sürekli kaygı semptomları, arasında pozitif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır (sırasıyla, r=.23, r =.24 ve r=.24). Otoriter tutum ise sürekli kaygı belirtileri ile pozitif yönde anlamlı biçimde ilişkilidir (r =.25). Bulgular ayrıca, annelerin negatif tutumlarında (Z=-2.201, p=.028) istatistiksel olarak anlamlı değişim görüldüğünü ve son test ölçümlerinde anlamlı düzeyde azalmanın olduğunu göstermektedir. Psiko-eğitim sonrası OKB semptomları (Z=-2.366, p=.018) ve semptomların şiddetinde (Z=-2.371, p=.018) anlamlı değişim saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Evlilik çatışması, eşik altı OKB semptomlarıyla anlamlı derecede ilişkilidir. Evlilik çatışması ve otoriter tutum, sürekli kaygı belirtileriyle anlamlı derecede ilişkilidir. 8 haftalık psiko-eğitim programının hem annelerin olumsuz tutumlarını hem de çocuklarda görülen eşik altı OKB semptomlarını azaltıcı etki gösterdiğini saptanmıştır.