Şizofrenide Nörofizyolojik ve Nörokognitif Genetik Belirleyicilerin (Endofenotip) Yeri

Şizofreni, sanrılar, varsanılar, dezorganize davranış, negatif belirtiler ve sosyal/mesleki işlevsellikte bozulma ile karakterize bir beyin hastalığıdır. Farklı ülkelerde yapılan epidemiolojik çalışmalar şizofreninin yıllık yaygınlığının (preve- lans) 1.4-4.6/1000 ve sıklığının da (insidans) 16- 42/100000 arasında olduğunu göstermektedir. Ancak hem yaygınlığı hem de klinik seyri, toplum- sal özellikler, coğrafi yerleşim ve zaman dilimi açı- dan farklılıklar göstermektedir (Jablensky 2000). Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) ve Harvard Halk Sağlığı Okulu tarafından yapılan 'Hastalıkların Küresel Bedeli' çalışmasında en fazla hastalık yüküne yol açan nedenler arasında şizofreni dokuzuncu sırada yer almaktadır (Murray ve Lopez 1996). Hastalığın bedeli sadece hasta ile sınırlı kalmamakta aynı zamanda sağlık hizmetle- rine, kamu sektörünün diğer bölümlerine, ailelere ve dolaylı olarak tüm topluma da uzanmaktadır. Şizofreninin genel olarak, ulusal sağlık hizmetleri harcamasının toplamının %1.4 ile %2.8'ine mal olduğu hesaplanmaktadır ve şizofreninin klinik seyri diğer herhangi bir sağlık sorunundan çok daha fazla hastane yatağı kullanımı gerektirmektedir (Knapp 2000).