Investigation of the effect of comorbid psychopathologies on glycemic control in children and adolescents with type 1 diabetes mellitus (eng)

INTRODUCTION: The presence of comorbid psychiatric conditions in chronic diseases makes the management of the disease difficult. Our study, we aimed to examine the relationship between psychiatric comorbid conditions and glycemic control in children and adolescents with Type 1 Diabetes.
METHODS: In our study, depending on the number of patients, good and moderate controls were evaluated as a single group, and HbA1c levels of 8.5 and below were included in this group. Children for Depression Inventory (CDI), Screen for Child Anxiety-Related Emotional Disorders (SCARED), Turgay Child and Adolescent Behavioral Disorders Based on DSM-IV Screening and Evaluation Scale were applied. The case and parents were evaluated with K-SADS-PL.Among 778 diabetic patients who were followed up in the pediatric endocrinology clinic, 73 cases between the ages of 8 and 17 who were followed up regularly, who did not have any comorbidities and who accepted to participate in the study were evaluated psychiatrically.
RESULTS: Of the 73 cases included in the study, 29 were accepted as the patients with good glycemic control (HbA1c≤8.5 mg / dl), and 44 as with poor glycemic control (HbA1c> 8.5mg / dl). In cases with poor glycemic control, parents' education level and income level were significantly lower, while the rate of attention deficit and hyperactivity disorder, major depressive disorder, social anxiety disorder and psychopathology was significantly higher.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The findings of this study revealed that there are many factors affecting glycemic control and there is a strong relationship between glycemic control and psychopathologies.

Tip 1 diabetes mellituslu çocuk ve ergenlerde komorbid psikopatolojilerin glisemik kontrol üzerine etkisinin araştırılması (eng)

GİRİŞ ve AMAÇ: Kronik hastalıklarda eşlik eden psikiyatrik durumların varlığı, hastalığın yönetimini zorlaştırmaktadır. Çalışmamızda Tip 1 Diyabetli çocuk ve ergenlerde psikiyatrik eştanı durumları ile glisemik kontrol arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda hasta sayısına bağlı olarak iyi ve orta kontroller tek grup olarak değerlendirildi, HbA1c düzeyi 8.5 ve altında olan olgular bu gruba dahil edildi. Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Çocuklarda Anksiyete Tarama Ölçeği (ÇATÖ), Turgay Çocuk ve Ergen Davranış Bozuklukları DSM-IV'e Göre Tarama ve Değerlendirme Ölçeği uygulandı. Olgu ve ebeveynleri K-SADS-PL ile değerlendirildi. Çocuk endokrinoloji polikliniğinde takip edilen 778 diyabetik hastadan 8-17 yaşları arasında düzenli takipleri yapılan, ek hastalığı olmayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 73 olgu psikiyatrik olarak değerlendirildi..

BULGULAR: Çalışmaya alınan 73 olgunun 29'u glisemik kontrolü iyi (HbA1c≤8.5 mg/dl), 44'ü glisemik kontrolü kötü (HbA1c> 8.5mg/dl) olarak kabul edildi. Glisemik kontrolü zayıf olan olgularda anne-baba eğitim düzeyi ve gelir düzeyi anlamlı olarak daha düşük, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, majör depresif bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu ve psikopatoloji oranları anlamlı olarak daha yüksekti.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın bulguları, glisemik kontrolü etkileyen bir çok faktör olduğunu ve glisemik kontrol ve psikopatolojiler arasında güçlü bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur.