Comorbidity in children and adolescents with conduct disorder: A retrospective analysis of 6-month period of time

INTRODUCTION: This study aimed to evaluate the clinical features of children and adolescents with conduct disorder diagnosed over a 6-month period of time.
METHODS: Between January and June 2015, data of 71 cases with conduct disorders were analyzed retrospectively. Symptoms related to the disorder began before 10 years of age were accepted as “early onset”. Total IQ, psychiatric disorders and treatment were recorded. SPSS was used for analyses.
RESULTS: Male sex was 66.2% of all cases and mean age was 12.5 years of age. 50.7% of all were counted as ‘conduct disorder (CD)’ and the rest of as ‘conduct disorder-not otherwise specified (NOS)’. Mean age was higher in CD group than that of CD-NOS (p=0.002). 32.4% of all cases had ‘early-onset’ of the disorder. Being ‘early-onset’ in CD-NOS group was found as significant compared with the CD group (p=0.018). IQ levels of 80.3% of the cases was 80 and above and having under 80 IQ levels were found at significant rate in male sex (p=0.025).
9.9% of the cases had any substance use. Being male (p=0.682), having CD (p=1.000) or early onset of the disorder (p=0.415) were not found as related to the substance use. 64.8% of the cases had another psychiatric disorder with most frequently of attention deficit hyperactivity disorder (21.1%). Psychiatric comorbidity was higher in CD group than that of CD-NOS (p value under 0.001).
59.2% of the cases had pharmacotherapy, 16.9% of had psychotherapy and 12.7% of them had coombined therapy.
Pharmacotherapy was higher in CD group than that of CD-NOS (p=0.035).
Mostly recommended agents were atypical antipsychotics (risperidone, aripipirazole, 49.3%). Antipsychotics were higher in males (p=0.005) whereas antidepressants were higher in females (p=0.023).
DISCUSSION AND CONCLUSION: CD-NOD emerges before 10 years of age. Psychiatric comorbidity is higher in CD. Pharmacotherapy applied to the CD group explains with the presence of comorbidity.

Davranım bozukluğu tanılı çocuk ve ergenlerde komorbidite: 6 ay süreli bir kesitin retrospektif analizi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada 6 aylık bir zaman kesiti içinde davranım bozukluğu tanılı çocuk-ergenlerin klinik özellikleri incelendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1 Ocak - 30 Haziran 2015 tarihleri arasındaki toplam 6 aylık sürede davranım bozukluğu tanısı DSM-IV ölçütleri esas alınarak konulmuş toplam 71 olgunun kaydı geriye dönük incelendi. Bozukluk ile ilişkili bulguların 10 yaşın altında saptanmış olanları “erken başlangıçlı” olarak kabul edildi. Olguların toplam zeka puanı, başka bir psikiyatrik bozukluk varlığı, uygulanan tedaviler kaydedildi. Okul başarısı değişkeni olguların zeka testi sonucu ve öğretmen geri-bildirim ölçeklerinde yer alan akademik başarı ile ilgili bilgiler esas alınarak düzenlendi. SPSS 17.0 programı ile analiz edilen değişkenlerde p<0.05 anlamlılık düzeyi olarak kabul edildi.
BULGULAR: Toplam 71 olgunun %66,2’si erkek ve yaş ortalaması 12,5 idi. Olguların %50,7’si DB ölçütlerini karşılıyordu. DB grubu yaş ortalaması BTA-DB grubundan yüksek bulundu (p=0,002). Olguların %32,4’ünde bozukluğun erken-başlangıç gösterdiği saptandı. BTA-DB’li olguların %45,7’sinde bulguların erken başlangıçlı olması anlamlı bulundu (p=0,018). Olguların %80,3’ünde (n=57) IQ 80 puan ve üzeri olduğu, erkeklerde daha yüksek oranlarda IQ<80 dağılımı (p=0.025) varlığı saptandı. Olguların %9,9’u en az bir madde kullanıyordu. Madde kullanım oranları DB olma (p=1,000), erkek olma (p=0,682), ya da bozukluğun erken başlamış olması (p=0,415) değişkenlerinden bağımsız bulundu. Olguların %64,8’inde bir başka psikiyatrik bozukluk, en sık da dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB, %21,1) varlığı saptandı. DB’li olgularda psikiyatrik eş-tanı varlığı anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001). Olguların %59,2’sine farmakoterapi, %16’9’una psikoterapi, %12,7’sine kombine tedavi uygulandığı saptandı. DB’li gruba farmakoterapi uygulama oranları anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0,035). En sık önerilen ajanlar atipik antipsikotikler (başlıca risperidon ve aripipirazol, %49,3) idi. Antipsikotik ilaç tercihin erkek (p=0,005); antidepresan tercihinin kız (p=0,023) cinsiyetinde anlamlı olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: BTA-DB kendini 10 yaşından önce göstermektedir. DB’li olgularda psikiyatrik eş-tanı varlığı daha yüksektir. DB’li olgularda farmakoterapi uygulamalarının yüksekliği eş-tanı varlığı ile açıklanabilir.