Are Offenses Involving Violent Behaviour Predictable? A Prison Study Which Perforned on Male Offenders

Objectives: Violence is an important social problem, which frequently coexist with offense. In this study, sociodemografic, historical and clinical features of the male offenders, and the relationship of these features with violent behaviour and feelings of compunction has been investigated. Method: One hundred and sixteen male offenders were enrolled in the study. Subjects were separated into two groups as violente offenders (42) non-violente offenders (74). Participants' history, sociodemographic data and clinical futures are assessed with a semi-structured interview. Previous violence, age of first violent behavior, relationship instability, employment problems, substance use, self destruction and compunction were asked. Temperemant and Character Inventory, Self Directedness Subscale, general symptom level, Plutchik and van Praag's impulsivity test were applied. Results: Employment problems and young age at first violent incident were more common in violent offenders. In addition, although major mental illnesses in this group were higher, it didn't show statistical significance. Major mental illness in the history and employment problems were predicted violent behavior. None of the variables was predicted compunction. Conclusion: The history of the employment problems, the young age at first violent and the psychiatric disorders are seen to be the risk factor for the violent behavior in the offenders. To create data about the understanding of our population provides a right basic which is necessary for community and psychiatric rehabilitation interventions dealing with prevention of violent and offense.

Şiddet İçeren Suç Davranışı Öngörülebilir mi? Erkek Mahkumlarda Yürütülen Bir Cezaevi Çalışması

Amaç: Şiddet, sıklıkla suçla birliktelik gösteren önemli bir toplumsal sorundur. Bu çalışmada, suçlarında şiddet eylemi olan erkek mahkumların sosyodemografik, özgeçmiş ve klinik özellikleri ve bu özelliklerin suç davranışı ve pişmanlık duygusuyla ilişkisi araştırıldı. Yöntem: Cezaevinde yatan 116 erkek suçlu çalışmaya alındı. Suçlular şiddet suçu işlemiş (42) ve işlememiş olanlar (74) olarak iki gruba ayrıldı. Katılımcıların sosyodemografik verileri, öykü ve mevcut klinik özellikleri yarı yapılandırılmış bir görüşme ile değerlendirildi. Önceki şiddet öyküsü, ilk şiddet davranışı yaşı, ilişkilerde sebatsızlık, iş sorunları, madde kullanımı, kendine zarar verme ve pişmanlık duygusu sorgulandı. Mizaç ve Karakter Envanteri "Kendini Yönetme" alt boyutu, Belirti Tarama Listesinde genel belirti düzeyi ve Plutchik ve van Praag'ın Dürtüsellik Testi uygulandı. Bulgular: Şiddet suçundan hüküm giyenlerde iş uyumsuzluğu ve küçük yaşta suç işleme oranı istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksekti. Ayrıca, bu grupta ruhsal sorunlar da, istatistiksel anlamlılık göstermemekle birlikte, daha yüksekti. Şiddet davranışını, geçmişteki ruhsal sorunlar ve iş uyumsuzluğunun öngördüğü belirlendi. Değişkenlerden hiçbiri pişmanlığı öngörmedi. Sonuç: İş uyumsuzluğu, küçük yaşta suç işleme ve ruhsal bozukluk yaşamış olmanın şiddet içeren suç davranışı için risk oluşturduğu görülmektedir. Şiddet ve suç davranışlarının anlaşılmasına yönelik kendi toplumumuza ait verilerimizin olması, şiddet ve suçu önlemeye yönelik toplumsal ve psikiyatrik rehabilitasyon çalışmaları için doğru bir temel oluşturacaktır. Anahtar Sözcükler: Şiddet, suç, pişmanlık.