Prevalence of Elderly Depression and Related Risk Factors in Nursing Home Residents

Objective: The aim of this study is to determine the prevalence of depression and related factors among elderly in residential home. Method: The sample of the study is composed of 141 elderly who volunteered and adjusted the conditions among 168 elderly living in residential home in Denizli. The sociodemographic characteristics of the elderly people were found after the scrutiny of their institutional files. Depression was diagnosed according to DSM-IV diagnosis criteria by a psychiatrist. Mini Mental State Examination (MMSE), Geriatric Depression Scale (GDS), Hamilton Anxiety Rating Scale (HAM-A), Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), Multidimensional Observation Scale were used for Elderly Subjects. Results: Our study includes elderly people who are widow (53.2 %), homeless (52.5%), without any family support (71.6%), illiterate (53.2%), without social insurance (53.2%). Some 42.6 % (n: 60) of the subjects were depressed according to the cut-off point of GDS-Turkish Form. Prevalence of DSM-IV depressive disorder was 39.7 % (n: 56). Age, levels of education and duration of staying at nursing home were similar between the groups of depressive and non-depressive. Number of chronic physical disorder and the number of the drugs used were higher in depression group than in non-depressed group (p<0.05). Being female (p=0.001) and having chronic physical illness (p=0.044) are determined to be the risk factors for depressive disorders according to logistic regression analysis. Conclusion: The prevalence of depression is common among elderly people in nursing homes. Depression is associated with the gender female, chronic physical illness and multiple drug use. Careful examination of the elderly people with these characteristics will contribute to the healthy aging.

Huzurevindeki Yaşlılarda Depresyon Sıklığı ve İlişkili Risk Etmenleri

Amaç: Huzurevinde yaşayan yaşlılardaki depresyon sıklığının saptanması ve depresyonla İlişkili etmenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Denizli huzurevinde yaşayan 168 yaşlı arasından gönüllü olan ve çalışma koşullarına uyan 141 birey çalışma grubunu oluşturmuştur. Sosyodemografik özellikleri kuruma ait sağlık-sosyal dosyaları incelenerek doldurulmuştur. Depresyon tanıları bir psikiyatrist tarafından DSM-IV tanı ölçütlerine göre konulmuş, bireylere Standardize Mini Mental Test (SMMT), Yaşlılar için Depresyon Ölçeği (YDÖ), Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği (HAM-A), Kısa Psikiyatrik Değerlendirme Ölçeği (BPRS) ve Yaşlı Bireyler için Çok Boyutlu Gözlem Ölçeği (YBİÇBGÖ) uygulanmıştır. Bulgular: Grubumuzun çoğunluğu, okuryazar olmayan (%53.2), dul (%53.2), sosyal güvencesi olmayan (%53.2), yalnız yaşadığı için huzurevine gelen (%52.5) ve aile desteği olmayan (%71.6) yaşlılardan oluşmuştu. YDÖ kesme noktasına göre %42.6 oranında (s: 60) depresyon olabileceği, DSM-IV tanı ölçütlerine göre %39.7 oranında (s: 56) depresyon bulunduğu belirlendi. Depresyonu olan yaşlıların (s: 56) yaş, eğitim düzeyleri ve huzurevinde kalma süreleri depresyonu olmayanlarla (s: 85) benzer (p>0.05), kronik fiziksel hastalık (p=0.003) ve kullanılan ilaç sayıları (p=0.013) fazlaydı. Lojistik regresyon analizinde, kadın olmak (p=0.001) ve kronik fiziksel hastalığa sahip olmanın (p=0.044) depresif bozukluklar için risk etmenleri olduğu belirlendi. Sonuç: Huzurevinde yaşayan yaşlılarda depresyonun yaygın olduğu tespit edilmiştir. Kadın olmak, kronik fiziksel hastalık ve çoklu ilaç kullanımı depresyon ile ilişkili bulunmuştur. Bu özelliklere sahip yaşlıların depresyon açısından dikkatle değerlendirilmesi daha sağlıklı yaşlanmaya katkıda bulunacaktır.