Two Cases of Attention Deficit Hyperactivity Disorder Diagnosed in Early Adulthood

Attention deficit hyperactivity disorder which is characterized by inattentiveness overactivity and impulsivity is one of the most common disorders of childhood and adolescent affecting %3-5 of them. Recent studies show that the condition continues into adulthood higher than half percent. Although ADHD was first identified in children in the beginning of 20th century, adult ADHD was not described in the literature until 1976 when Wood and colleagues showed evidence of response to stimulants in a group of adults who presented with the same symptoms as children. ADHD in adults presents three major diagnostic problems. These are valid history of ADHD symptoms in childhood, comorbidity and presentation with unspesific features. A childhood history of ADHD is requisite for a diagnosis of adult ADHD, although full DSM-IV criteria for the childhood disorder need not be met as long as significant symptoms and impairment occurred. As individuals with ADHD become adults, the responsibility for their treatment should be transferred from child psychiatrists to psychiatrists who treat adults Unfortunately, many adult and general psychiatrists are unfamiliar with diagnosing and treating the disorder. Because of this many patients remain undiagnosed and their difficulties ascribed to lack of motivation or intelligence. We presented two cases of Adult ADHD without any comorbidity. Both of the cases have complaints of attention deficit, difficulties in concentration, impulsivity and problems in education and friendship. We discussed the two cases of Adult ADHD with recent literature. Keywords: ADHD, early adulthood, diagnose.

Erken Erişkinlikte Tanı Konan İki Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olgusu

Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) kalıcı ve sürekli olan dikkat süresinin kısalığı gibi dikkat sorunları, aşırı hareketlilik, dürtüsellik belirtileriyle karakterize, toplumda %3-5 oranı ile çocukluk ve ergenlik çağının en sık görülen psikiyatrik bozukluklarındandır. Son zamanlarda yapılan çalışmalar hastaların belirtilerinin yarısından fazlasında erişkinlik yaşamında da sürdüğü yönündedir. DEHB 20. yüzyılın başından beri dikkat çekmeye başlamış ve çocuklukta çok incelenmiş olmasına karşın, erişkin DEHB ilk kez Wood ve arkadaşları 1976'da çocuklardaki DEHB semptomlarına benzer semptomları olan bir grup erişkinde psikostimulanların etkisini göstermeleriyle literatürde yer bulmuştur. Erişkin DEHB bozukluğu tanısı koymada üç ana problemle karşılaşılmaktadır. Bunlar çocuklukta DEHB semptomlarının gerçekten varlığını araştırma zorluğu, ektanılar ve özgül olamayan yakınmalarla başvurulardır. Erişkin DEHB tanısı koymak için çocukluk öyküsü zorunlu olmakla birlikte belirgin semptomlar ve bozukluklar ortaya çıkmadığı sürece tüm çocukluk çağı DEHB için DSM-IV kriterlerinin karşılanmasına gerek yoktur. DEHB bozukluğu olan çocuklar erişkin olduklarında onların takibi psikiyatristler tarafından yapılmalıdır. Fakat psikiyatristlerin çoğu bu hastalığı yeterince tanımamakta ve tedavisini bilmemektedir. Bu da hastaların çoğunun doğru tanı alamamasına ve yaşadıkları güçlüklerin zeka ve motivasyon eksikliğine bağlanmasına neden olmaktadır. Biz bu yazıda ek psikiyatrik bozukluğu olmayan iki erişkin DEHB hastasını sunmayı amaçladık. Dikkat dağınıklığı, konsantrasyon güçlüğü, dürtüsellik, eğitim ve arkadaş ilişkilerindeki sorunlarla başvurmuş olan bu olgular mevcut literatür eşliğinde tartışıldı Anahtar sözcükler: DEHB, erken erişkinlik, tanı.