3-year data of the refugee child mental health unit (tur)

INTRODUCTION: It is known that refugee children and adolescents are at risk in terms of susceptibility to mental illnesses. It will be important to recognize the mental problems of this disadvantaged group in an early period and to serve appropriate treatment approaches with addressing quicly the risk factors and develop necessary strategies. In our study, it was aimed to review the data of a specialized Refugee Child Mental Health Unit to provide mental health services to refugee children and adolescents.
METHODS: Data on sociodemographic characteristics, educational status, diagnoses made according to DSM-5 classification system, follow-up processes and treatments of children and adolescents who applied to the refugee outpatient clinic between 2017-2020 were analyzed.
RESULTS: The sample of our study consisted of 156 children and adolescents (n: 50, 32.1% girls; n: 106, 67.9% boys) with a mean age of 10.8 ± 2.9 years. It was learned that 104 of the children (66.7%) went to school, but 65.7% (n: 69) of those did not attend at school regularly. It was observed that almost half of the outpatient clinic applications (n: 68, 43.6%) did not come to the follow-up appointments given after the first interview. The most common diagnoses are attention deficit hyperactivity disorder (n: 42, 26.9%), posttraumatic stress disorder (n: 42, 26.9%), major depressive disorder (n: 39, 25%), and anxiety disorders (n: 36, 23.1%). It was observed that 13 (8.3%) patients applied to the outpatient clinic after exposure to sexual abuse.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of our study showed that refugee children complain of many mental illnesses, and it was thought that increasing the health and education opportunities available to them and developing policies specific to our country in these areas would be protective in terms of mental health for this particular group.

Mülteci çocuk ruh sağlığı ünitesinin 3 yıllık verileri (tur)

GİRİŞ ve AMAÇ: Mülteci çocuk ve ergenlerin ruhsal hastalıklara yatkınlık açısından riskli durumda oldukları bilinmektedir. Bu dezavantajlı grubun ruhsal sorunlarının erken dönemde tanınıp uygun tedavi yaklaşımlarının sunulması ve risk faktörlerinin hızlıca ele alınıp gerekli stratejilerin geliştirilmesi önemli olacaktır. Çalışmamızda mülteci çocuk ve ergenlere ruh sağlığı hizmeti vermek üzere özelleşmiş bir Mülteci Çocuk Ruh Sağlığı Ünitesi’nin verilerinin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2017-2020 yılları arasında mülteci polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özellikleri, eğitim durumları, DSM-5 sınıflama sistemine göre konulan tanıları, takip süreçleri ve tedavilerine ait veriler analiz edilmiştir.
BULGULAR: Çalışmamızın örneklemini yaş ortalaması 10.8 ± 2.9 yıl olan 156 çocuk ve ergen (n: 50, %32.1 kız; n: 106, %67.9 erkek) oluşturmaktadır. Çocukların 104’ünün (%66.7) okula gittiği ancak okula gidenlerin %65.7 (n: 69)’sinin düzenli devam etmediği öğrenilmiştir. Poliklinik başvurularının yarısına yakınının (n: 68, %43.6) ilk görüşme sonrası verilen takip randevularına gelmediği gözlenmiştir. En sık gözlenen tanılar dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (n: 42, %26.9), travma sonrası stres bozukluğu (n: 42, %26.9), majör depresif bozukluk (n: 39, %25) ve anksiyete bozukluklarıdır (n: 36, %23.1). 13 (%8.3) hastanın cinsel istismar maruziyeti sonrası polikliniğe başvurduğu görülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonuçları mülteci çocukların pek çok ruhsal hastalıktan yakındığını göstermiş olup, ulaşabilecekleri sağlık ve eğitim olanaklarının arttırılmasının ve bu alanlarda ülkemize özgü politikaların geliştirilmesinin bu özellikli grubun ruh sağlığı açısından koruyucu olacağı düşünülmüştür.