Investigation of Relationship Between Ward Atmosphere and Treatment Motivation in Patients with Dependence

Objectives: Ward Atmosphere is an important element which decreases or increases terapeutic efect of other treatment methods. Treatment motivation has been viewed as a crucial element promoting client responsiveness to treatment and favorable treatment outcomes. In this descriptive study, it's aimed to investigate the relationship between treatment motivation and perceptions of ward atmosphere. Method: The study was conducted with 82 patients who hospitalized in the Alcohol and Drug Research, Treatment and Education Center in Izmir. Data was collected with Personal Information Form, Treatment Motivation Questionnaire (TMQ) and Ward Atmosphere Scale-Form R. Results: Ward Atmosphere Scale point means were 6.5±2.01 for Involvement; 8.23±1.63 for Support; 4.84±1.23 for Spontaneity; 4.57±1.38 for Autonomy, 7.54±1.57 for Practical Orientation; 5.29±1.7 for Personal Problem Orientation; 3.17±1.5 for Anger and Aggression, 8.79±1.21 for Order and Organization, 7.46±1.14 for Program Clarity; 7.34±1.13 for Staff Control. TMQ point means were 49.31 ±5.83 for Internalized Motivation; 11,26±2.95 for External Motivation; 23.59±4.37 for Interpersonal-helpseeking; 21.34±3.372 for Confidence-in-treatment; 1 05.52±11.22 for total motivation for treatment. There is a positive correlation between personal problem orientation and internalized motivation, interpersonal- help-seeking, total motivation for treatment. There is a positive correlation between spontaneity and internalized motivation, total motivation for treatment. Also, there is a positive correlation between autonomy and external motivation; between program clarity and confi- dence-in-treatment. Discussion: Developing personal problem orientation and spontaneity and interventions for program clarity will increase motivation for treatment.

Bağımlılığı Olan Hastalarda Servis Ortamı ve Tedavi Motivasyonu İlişkisinin İncelenmesi

Amaç: Servis ortamı, diğer tedavi yöntemlerinin tedavi edici etkilerini azaltan yada artıran önemli bir faktördür. Tedavi motivasyonu, tedaviye cevap vermeyi ve istenen tedavi sonuçlarını destekleyen önemli bir unsur olarak görülmektedir. Bu çalışma, servis ortamının tedavi motivasyonuna etkisini belirlemek amacıyla yapılmış, tanımlayıcı bir araştırmadır. Yöntem: Çalışmaya AMATEM'de yatarak tedavi gören 82 hasta katılmıştır. Veriler, birey tanıtım formu, Tedavi Motivasyonu Anketi (TMA) ve Servis Ortamı Ölçeği (SOÖ) Form-R ile toplanmıştır. Bulgular: SOÖ'nin alt ölçek puan ortalamaları şöyledir: Katılım 6.5±2.01, Destek 8.23±1.63, Spontanlık 4.84± 1.23, Otonomi 4.57±1.38, Pratik Yönelim 7.54±1.57, Kişisel Sorun Yönelimi 5.29±1.7, Öfke ve Agresyon 3.1 7±1.5, Düzen ve Organizasyon 8.79±1.21, Programın Açıklığı 7.46+1.14, Çalışanların Kontrolü 7.34±1.13. TMA'nin alt ölçek puan ortalamaları: içsel Motivasyon 49.31 ±5.83, Dışsal Motivasyon 11,26±2.95, Kişilerarası Yardım Arama 23.59±4.37, Tedaviye Güven 21,34±3.372'dir. Toplam ölçek puan ortalaması ise 105.52±11,22'dir. SOÖ alt ölçek puan ortalamaları ile tedavi motivasyonu arasındaki ilişkiler incelendiğinde, kişisel sorun yönelimi ile içsel motivasyon, kişilerarası yardım arama ve toplam tedavi motivasyonu arasında; spontanlık ile içsel motivasyon ve toplam tedavi motivasyonu arasında; otonomi ile dışsal motivasyon arasında; programın açıklığı ile tedaviye güven arasında pozitif yönde bir ilişki saptanmıştır. Sonuç: Kişisel sorun yönelimi ve otonominin geliştirilmesi, tedavi programının açıklığına önem veren girişimlerde bulunulması, hastaların tedavi motivasyonlarını artıracaktır.