Can Medical Inpatients in Need of Psychiatric Help Be Recognized?

Presence of a medical illness increases the risk for any psychiatric disorder. Despite their common occurrence, psychiatric disorders are frequently underrecognised and undertreated in medical-surgical services. The objectives of this study were to determine the relationship between the opinion of medical and surgical inpatients that they needed psychiatric help and the rate of psychiatric consultations and to evaluate the symptoms of anxiety and depression. Inpatients in Hospital of Medical Faculty of Mersin University were included in the study. Patients were administered a questionnaire and Hospital Anxiety and Depression Scale. Results of239 patients (men=135, women = 104) were evaluated. The rate of patients thinking that they needed psychiatric help was 26.8% (n=64), and that of patients thinking that they did not need was 73.2% (n=175). The patients thinking that they needed help had significantly higher scores on HAD- Depression and HAD-Anxiety subscales (9.4±4.5 ve 10.9±4.8 ) compared to those thinking that they did not need help (7.1±4.4 ve 7.2±4.4). Of the total 239 patients, 14 (5.9%) were evaluated by a psychiatrist during their stay in hospital. Of the 64 patients thinking that they needed psychiatric help, only 5 (7.8%) reported that they were evaluated by a psychiatrist.Data of this study suggest that the rate of psychiatric consultations was not adequate. We think that post-graduate education of physicians, providing a suitable environment for patients to express their psychological complaints and establishing an approach based on liason model instead of conventional consultation model in general hospitals will be beneficial.

Bedensel Hastalığı Olan Kişiler Arasında Psikiyatrik Yardıma İhtiyacı Olanlar Tanınabiliyor mu?

Bedensel hastalık varlığının herhangi bir psikiyatrik bozukluk riskini arttırdığı bilinmektedir. Oldukça yaygın olmasına rağynen tıbbi ortamlarda psikiyatrik bozuklukların tanınmasında ve tedavisinde önemli eksiklikler vardır. Bu çalışmada, hastanede yatan hastalardaki anksiyete ve depresyon belirtilerinin değerlendirilmesi ve psikiyatrik yardıma ihtiyacı olduğunu düşünen hastalardan psikiyatri konsültasyonu istenme oranlarının araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde yatarak tedavi gören hastalar alınmıştır. Hastalara, araştırmacılar tarafindan hazırlanan bilgi formu ve Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD) uygulanmıştır. Çalışmaya toplam 239 hasta (erkek=135, kadm=104) alınmıştır. Psikiyatrik yardıma ihtiyacı olduğunu düşünen hasta oranı %26.8 (n=64j, olmadığını düşünenlerin oranı %73.2 (n=175j bulunmuştur. Psikiyatrik yönden yardıma ihtiyacı olduğunu düşünenlerin HAD-Depresyon ve HAD-Anksiyete (9.4±4.5 ve 10.9±4.8j skorları, olmadığını düşünenlerden (7.1 ±4.4 ve 7.2±4.4j anlamlı olarak yüksektir. 239 hastanın 14ü (%5.9j psikiyatri uzmanı tarafından değerlendirilmiştir. Psikiyatrik yardıma ihtiyacı olduğunu düşünen 64 hastanın ise ancak Si (%7.8) yatış süresince psikiyatrik yardım aldıklarım belirtmişlerdir. Bu verilere göre psikiyatri konsültasyonu istenme oranının yeterli düzeyde olmadığı söylenebilir. Hekimlere bu konuda mezuniyet sonrası eğitimi verilmesi, hastaların ruhsal sıkıntılarım ifade etmelerine olanak veren ortamların sağlanması ve genel hastanelerde geleneksel konsültasyon modeli yerine liyezon modeline dayalı yaklaşımların yerleştirilmesinin faydalı olacağı kanısındayız.